ما مسلمانان اگر بخواهیم طرز تفكر خودمان را تصحیح كنیم باید به سوابق و گذشته و تاریخ خودمان مراجعه كنیم، چرا كه ریشه های این آسیب بسا هست كه از زمانهای خیلی دور باشد. البته مختلف است؛ بعضی دو قرن و بعضی سه یا چهار یا پنج قرن و بعضی از آنها ممكن است سیزده قرن سابقه داشته باشند، یعنی از قرن دوم اسلام پیدا شده باشند. من به یكی دو مطلب اشاره می كنم كه مربوط به قرون اول اسلامی است، گو اینكه در قرن ما هم ریشه های جدیدی پیدا كرده است. از جمله آسیبهای قرون اولیه ی اسلامی خوار شمردن تأثیر عمل در سعادت انسان است. به عبارت دیگر رجوع از طرز تفكر واقع بینانه به خیالبافانه. انسان اگر به قرآن كه سند و مرجع اول ماست مراجعه كند و بعد از قرآن اگر به سنت قطعی نبوی و همچنین سنن قطعی ای كه از ناحیه ی ائمه ی اطهار رسیده است- مثل روایاتی كه از ناحیه ی آنها رسیده است- مراجعه كند كاملاً به این اصل پی می برد كه اسلام دین عمل است.