17. ص 240:
«در چنین فضای آكنده از تعصب اعتقادی و غیرت قومی، جمعیتهایی
چون «اخوان المسلمین» نیز محیطی مناسب برای فعالیت خویش
می یافتند.
جمعیت اخوان كه به رهبری حسن البناء در سال 1928 در اسماعیلیه
بنیاد گرفت، اصلاً زائیده ی مقتضیات سیاسی و اجتماعی مصر در
نخستین سالهای پس از جنگ جهانی اول بود كه از آن جمله رواج
بی دینی میان روشنفكران و درس خواندگان و گسترش فكر علمانیت (
Secularism )
پس از پیروزی كمال آتاتورك و برانگیخته شدن احساسات سیاسی
مصریان در پی انقلاب سال 1919 بر ضد انگلیس و آرزوی همگانی
ایشان را به اصلاح اوضاع داخلی مصر باید یاد كرد.
ولی اگر اخوان از یك سو برای حاكمیت تعالیم اساسی اسلام بر زندگی
اجتماعی و سیاسی مصر می كوشیدند و می خواستند معتقدات اسلامی
مصریان را از حالت ایستا و بی اثر خود بیرون آورند، هدف دیگر آنان
تحقق یگانگی عرب و. . . برافكندن یوغ آن قدرتهای اروپایی بود كه به
وطن اسلامی دست درازی كرده اند. » .
18. ص 242: استعمار غرب.
ص 242: بحثی درباره ی استعمار انگلستان و استعمار فرانسه. عربان
در ابتدا تنها انگلستان را استعمارچی می دانستند و فرانسه را مظهر
تمدن و فرهنگ غرب. .