شخصی آمد حضور رسول اكرم و از همسایه اش شكایت كرد كه مرا اذیت
می كند و از من سلب آسایش كرده.
رسول اكرم فرمود: «تحمل كن و سر و صدا علیه همسایه ات راه نینداز، بلكه
روش خود را تغییر دهد. » .
بعد از چندی دومرتبه آمد و شكایت كرد. این دفعه نیز رسول اكرم فرمود:
«تحمل كن. » .
برای سومین بار آمد و گفت: «یا رسول اللّه این همسایه ی من دست از روش
خویش برنمی دارد و همان طور موجبات ناراحتی من و خانواده ام را فراهم
می سازد. » .
این دفعه رسول اكرم به او فرمود: «روز جمعه كه رسید، برو اسباب و اثاث
خودت را بیرون بیاور و سر راه مردم كه می آیند و می روند و می بینند بگذار، مردم از
تو خواهند پرسید كه چرا اثاثت اینجا ریخته است؟ بگو از دست همسایه ی بد، و
شكایت او را به همه ی مردم بگو. » .
شاكی همین كار را كرد. همسایه ی موذی كه خیال می كرد پیغمبر برای همیشه
دستور تحمل و بردباری می دهد، نمی دانست آنجا كه پای دفع ظلم و دفاع از حقوق به
میان بیاید اسلام حیثیت و احترامی برای متجاوز قائل نیست. لهذا همینكه از موضوع
مجموعه آثار شهید مطهری . ج18، ص: 257
اطلاع یافت به التماس افتاد و خواهش كرد كه آن مرد اثاث خود را برگرداند به
منزل. و در همان وقت متعهد شد كه دیگر به هیچ نحو موجبات آزار همسایه ی خود را
فراهم نسازد
[1]
[1] .
اصول كافی ، جلد 2، باب «حق الجوار» ، صفحه ی 668.