عده ای- كه تمایل وهّابیگری دارند- به همین دو سه آیه ی قرآن كه [دانستن ] غیب را
نفی می كند می چسبند و می گویند: قرآن می گوید غیب را غیر از خدا كسی نمی داند،
پس این حرفها چیست كه شما به پیغمبر و امامها نسبت می دهید؟ خود پیغمبر این
سخن را گفته است. بعلاوه قرآن العیاذ باللّه تناقض كه ندارد. یك نویسنده ی عادی
- العیاذ باللّه اگر بخواهیم مقایسه كنیم- امكان ندارد كه از اول تا آخر كتابش به این
صراحت حرف خلاف بگوید؛ از یك طرف بگوید كه غیب را كسی نمی داند، صفحه ی
بعدش بگوید عیسی بن مریم از غیب خبر می داد.
[جواب این است كه ] اگر این آیه هم نبود باز ما می دانستیم مقصود چیست.
این آیه تصریح می كند یعنی بیان و روشن می كند كه «كسی غیب را نمی داند» یعنی
از خود نمی داند؛ هر كس ادعا كند كه غیب را از خود می داند او كذّاب است؛ و غیبِ
خدا را می داند، اما كسی كه خدا به او تعلیم كرده است. مگر خدا در قرآن گفته غیب
را غیر از خدا نمی داند و خدا غیب را به احدی تعلیم نمی كند؟ بلكه عكسش را گفته
است كه خداوند غیب خود را به افرادی اطلاع می دهد و افرادی را به آن غیب آگاه
می كند. این است كه فرمود:
عالِمُ اَلْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلی غَیْبِهِ أَحَداً. `إِلاّ مَنِ اِرْتَضی مِنْ
رَسُولٍ.