نكته ای كه می خواهم عرض كنم این است: به طور مسلّم عده ای از انسانها- و البته
انسانهای معدودی- هستند كه می توانند ارتباط با جن پیدا كنند. این یك حقیقت
است. البته نمی خواهم بگویم هر كسی كه چنین ادعایی می كند حرفش درست است.
به ندرت انسانهایی پیدا می شوند كه می توانند ارتباط با جن پیدا كنند. ولی كسانی كه
به جنبه های معنوی انسان می اندیشند این كار را كار غلط و بدی می دانند و معتقدند
كه روح انسان را خراب و فاسد می كند؛ نه تنها برای انسان كمالی شمرده نمی شود،
بدتر انسان را خراب می كند. این جور ادعا می كنند كه معاشرت با جن در روح انسان
آن اثری را می گذارد كه معاشرت با انسانهای پست منحطِ كوتاه فكرِ گرفتار به یك
نوع آلودگیها. چگونه اگر انسان با آنها معاشرت داشته باشد روحش را پست و
منحط می كند؟
از همین آیات می توانیم یك نوع دستورالعملی بگیریم كه در عین اینكه چنین
مخلوقی در عالم وجود دارد و بهترین دلیلش همان است كه قرآن از وجود این
مخلوق خبر داده است، انسانها هیچ وقت دنبال این كار نروند كه با این مخلوق
ارتباطی برقرار كنند. حتی وقتی كه آنها آمدند از قرآن آگاه شدند، بدون ارتباط
مستقیم با شخص پیغمبر بوده و شخص پیغمبر با اینها ارتباط مستقیم نگرفت یعنی
خدا نخواست كه پیغمبر ارتباط مستقیم با آنها بگیرد و بیایند حرفی بزنند. نه اینكه
بخواهم بگویم امرِ نشدنی است، ولی خداوند نخواسته به این شكل باشد. آنها
آمده اند، از موضوع هم آگاه شده اند، بدون آنكه ارتباط مستقیمی با پیغمبر بگیرند
رفته اند در میان جمع خودشان قضایا را در میان گذاشته اند. و لذا قرآن می گوید:
«قل. . . » به آنها بگو به من وحی شده كه چنین جریانی رخ داده است؛ نه اینكه بگوید
آنها آمدند پیش من، من چنین گفتم و آنها چنین گفتند؛ بلكه آنها آمده اند و رفته اند،
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 791
كارشان گذشته و تمام شده، بعد به من وحی شد كه چنین جریانی رخ داد.
حال قرآن آن جریانهایی را كه در میان آنها رخ داده است و آنها در میان خود
بازگو كرده اند، از آن جهت كه خیلی شباهت دارد به آنچه در میان بشر رخ می دهد،
بازگو كرده است.