اینجا قرآن آن نفرین نوح را نقل می كند:
وَ قالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَی اَلْأَرْضِ مِنَ
اَلْكافِرِینَ دَیّاراً پروردگارا در روی زمین از این كافران، دیّاری باقی نگذار؛ چرا؟ اینها
برای خودشان هم در آینده مفید نیستند و برای دیگران مضرند، پس حذف كردنی
هستند. عرض كردیم، اینها به خدا یاد دادن كه نمی خواهد، اینها را كه قرآن نقل
می كند در واقع می خواهد بگوید كه نوح در چه زمینه ای نفرین كرد. معنای این حرف
این است كه اگر پیغمبری احتمال بدهد كه بنده ای بعدها هدایت خواهد شد او را از
بین نمی برد و هلاك نمی كند نه به صورت نفرین و نه به صورت كشتن. من نمی دانم
این قضیه اساساً اصل تاریخی دارد یا ندارد ولی حقیقت دارد و اگر اصل تاریخی
ندارد با حقیقت منطبق است. می گویند مالك اشتر نخعی به امیرالمؤمنین گفت كه
شما در لیلة الحَریر یا لیلة الحِرّیر (چون می گویند حضرت هر كسی را در آن شب
می كشت یك الله اكبر می گفت؛ شمردند حدود پانصد نفر شد) چیزی از ما زیادتر
نكشتید، چطور شد؟ فرمود: فرق من و تو این بود كه تو هركه از آنها جلویت می آمد
می كشتی، من اگر در نسلهایش یك مؤمن سراغ می داشتم نمی كشتم. من انتخاب
می كردم و تو انتخاب نمی كردی.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 770
امكان ندارد پیغمبر كسی را بكشد و احتمال نجات یافتن برای او در آینده
باشد. نوح گفت (سخن نوح منعكس می شود برای اینكه سیره ی انبیا برای ما مشخص
بشود) :
إِنَّكَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبادَكَ وَ لا یَلِدُوا إِلاّ فاجِراً كَفّاراً. خدایا! اگر تو اینها را
عذاب نكنی دیگران را گمراه می كنند، در نسل آینده شان هم آدم خوبی وجود ندارد
و از این نسل فاسدِ كثیف جز فاسق و كافرِ بسیار كافر كسی به وجود نمی آید. آنگاه
در آخر گفت:
رَبِّ اِغْفِرْ لِی وَ لِوالِدَیَّ وَ لِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِناً پروردگارا مرا بیامرز،
والدین مرا بیامرز و هركسی كه با ایمان [و] در حالی كه مؤمن است در داخل خانه ی
من است. نگفت: همه ی فرزندان من؛ گفت: و هركسی كه داخل خانه ی من بشود و مؤمن
باشد. نگفت: خدایا از بچه های من اگر از همان ردیفی هستند كه فاسدند و در نسل
آنها هم آدم صالحی نیست چون بچه ی من هستند صرف نظر كن؛ بلكه گفت: اگر از آنها
در خانه ی من هم كسی هست خدایا از بین ببر.
وَ لِلْمُؤْمِنِینَ وَ اَلْمُؤْمِناتِ و هر مؤمن، هر
مرد مؤمن و هر زن مؤمن را بیامرز.
وَ لا تَزِدِ اَلظّالِمِینَ إِلاّ تَباراً و برای این مردم ظالم
ستمگر میفزای مگر هلاكت را.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 771