آنگاه قرآن فصل بعدش را ذكر می كند كه نوح مدتها دعوت كرد، جز یك عده ی كمی
ایمان نیاوردند؛ حالا موقعی رسیده كه دیگر نوح هم از این مردم مأیوس شده است.
اینجا باز خدا دعاهای نوح را به درگاه الهی یاد می كند:
قالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلاً
وَ نَهاراً خدایا من شب و روز این مردم را خواندم؛ یعنی خواندن من نه این بود كه مثلاً
بروم یك جمله ادا كنم و بگویم اتمام حجت شد، بلكه شب به سراغ اینها رفتم، روز
به سراغ اینها رفتم؛ دائماً كار من این بود.
فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعائِی إِلاّ فِراراً هرچه من بیشتر
خواندم آنها بیشتر از من دور شدند و فرار كردند.
وَ إِنِّی كُلَّما دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا
أَصابِعَهُمْ فِی آذانِهِمْ وَ اِسْتَغْشَوْا ثِیابَهُمْ خدایا! هرچه من اینها را می خوانم كه موجبات
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 752
مغفرت اینها فراهم بشود و می خواهم اینها را از این آلودگیها پاك كنم، برای اینكه
حرف مرا نشنوند انگشتانشان را در گوشهایشان می كنند یا لباسشان را محكم به
سرشان می پیچند كه گوشهایشان نشنود و چشمهایشان مرا نبیند. تا می بینند كه نوح
پیدا شد می گویند باز آن مرد مزاحم پیدا شد، باز می خواهد از همان حرفهای آخرت
و مانند آن بگوید و عیش ما را منقّص كند. برای اینكه حرفهایش را نشنوند
انگشتهایشان را در گوشهایشان می كردند. گاهی برای اینكه نه حرفش را بشنوند و
نه قیافه اش را ببینند لباسهایشان را به سرشان می كشیدند، سرشان را محكم
می گرفتند كه چشمشان هم قیافه ی او را نبیند. می گوید خدایا با من چنین كردند.
وَ اِسْتَغْشَوْا ثِیابَهُمْ یعنی جامه هایشان را محكم بر خودشان (به سرشان)
می پیچیدند.
وَ أَصَرُّوا و در كار خودشان نهایت درجه اصرار و لجاجت می ورزند.
وَ
اِسْتَكْبَرُوا اِسْتِكْباراً چه كِبری و چه عنادی می ورزند! خودشان را از این سخنان برتر
می دانند.
ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْراراً. می خواهد عذرش را در مقابل خدا بگوید:
خدایا گاهی آشكار اینها را دعوت كردم، مثل یك خطیب می رفتم علنی اینها را
دعوت می كردم. ولی چون همه ی دعوتها در علن و در مجامع اثر نمی بخشد گاهی باید
افراد را به طور خُفیه و یكان یكان گرفت و به طور خصوصی با آنها صحبت كرد. هر
دو كار را انجام دادم؛ هم به طور علن با اینها سخن گفتم و هم به طور سرّی و خُفیه و
یكان یكان.
فَقُلْتُ اِسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ گفتم به سوی پروردگارتان بازگردید، از او طلب
مغفرت كنید و از این گناهانتان توبه كنید.
إِنَّهُ كانَ غَفّاراً ناامید نباشید، خدا آمرزنده و
قبول كننده است. اگر این كار را بكنید دنیای شما هم خوب می شود؛ اگر مردمی اهل
تقوا بشوید اصلاً خدای متعال نعمتهای دنیا را از زمین و آسمان به روی شما
می جوشاند:
یُرْسِلِ اَلسَّماءَ عَلَیْكُمْ مِدْراراً باران فراوان بر شما می ریزد.
وَ یُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ
مال و ثروتتان را زیاد می كند.
وَ بَنِینَ فرزندان و جمعیتتان زیاد می شود.
وَ یَجْعَلْ لَكُمْ
جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً آبادانی پیدا می كنید، چشمه های خیلی زیاد پیدا می كنید.
خلاصه به یك تمدن خیلی عالی می رسید كه از رفاه كامل برخوردار باشید. پس
اینكه من می گویم شما بیایید ایمان بیاورید، حرف من این نیست كه شما یك
سلسله نعمتها دارید، همه ی این نعمتها را از دست بدهید بروید مثلاً در دامن كوه و آنجا
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 753
عزلت اختیار كنید، ریاضت بكشید و هرچه نعمت می خواهید از آخرت بخواهید؛
نه، آنچه كه من می گویم شما عمل كنید، خدا تمام نعمتهای دنیا را هم به شما خواهد
داد.
وَ یُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَكُمْ جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَكُمْ أَنْهاراً خدا همه چیز برای
شما فراهم خواهد كرد. و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 754