اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
وَ أَمّا مَنْ أُوتِیَ كِتابَهُ بِشِمالِهِ فَیَقُولُ یا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ كِتابِیَهْ. `وَ لَمْ أَدْرِ ما حِسابِیَهْ. `یا لَیْتَها كانَتِ اَلْقاضِیَةَ. `ما أَغْنی عَنِّی مالِیَهْ. `هَلَكَ عَنِّی سُلْطانِیَهْ. `خُذُوهُ فَغُلُّوهُ. `ثُمَّ اَلْجَحِیمَ صَلُّوهُ. `ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ. `إِنَّهُ كانَ
لا یُؤْمِنُ بِاللّهِ اَلْعَظِیمِ. `وَ لا یَحُضُّ عَلی طَعامِ اَلْمِسْكِینِ. `فَلَیْسَ لَهُ اَلْیَوْمَ هاهُنا حَمِیمٌ. `وَ لا طَعامٌ إِلاّ مِنْ غِسْلِینٍ. `لا یَأْكُلُهُ إِلاَّ اَلْخاطِؤُنَ [1].
در چند آیه ی پیش چنین خواندیم:
یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفی مِنْكُمْ خافِیَةٌ در آن هنگام، در
آن روز، در قیامت، خود شما عرضه می شوید. قید نفرموده است كه عرضه می شوید
بر چه و بر كه، ولی مفسرین گفته اند و قرائن آیه هم نشان می دهد كه همان عرضه ی بر
پروردگار است. عرضه ی بر پروردگار، معلوم است كه از ناحیه ی پروردگار نیست. یك
وقت هست كه یك چیزی را بر كسی عرضه می دارند از باب اینكه بر آن كس مخفی
است و بر او آشكار می كنند؛ مثل اینكه از او دور است به نزدیك او می برند. ولی یك
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 649
وقت هست معنی عرضه شدن این نیست كه از نظر آن شخصی كه بر او عرضه
می شود نیازی به عرضه شدن باشد بلكه به معنی این است كه خود این- كه یك
موجود پیچیده و موجودی بوده كه باطنش مخفی بوده است- آشكار می شود.