اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
وَ لَقَدْ كَذَّبَ اَلَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَكَیْفَ كانَ نَكِیرِ. `أَ وَ لَمْ یَرَوْا إِلَی اَلطَّیْرِ فَوْقَهُمْ
صافّاتٍ وَ یَقْبِضْنَ ما یُمْسِكُهُنَّ إِلاَّ اَلرَّحْمنُ إِنَّهُ بِكُلِّ شَیْ ءٍ بَصِیرٌ. `أَمَّنْ هذَا اَلَّذِی
هُوَ جُنْدٌ لَكُمْ یَنْصُرُكُمْ مِنْ دُونِ اَلرَّحْمنِ إِنِ اَلْكافِرُونَ إِلاّ فِی غُرُورٍ. `أَمَّنْ هذَا
اَلَّذِی یَرْزُقُكُمْ إِنْ أَمْسَكَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ [1].
آیات پیش، همه تذكر به توحید بود و اینكه خداوند متعال كه اشیاء را آفریده است
به آفریده های خود آگاه است، و بعد ذكر قسمتی از نعمتهای خداوند؛ از آن جمله
این كه خدای متعال زمین را برای انسان مركبی راهوار قرار داده و مخازن رزق
انسان را در زمین قرار داده است كه فرمود:
«وَ كُلُوا مِنْ رِزْقِهِ» ؛ اینها را كه ذكر كرد بعد
این مطلب را فرمود كه خیال نكنید كه آنچه هست جبراً باید همچنان باشد و عقلاً
محال است كه چنین نباشد، بلكه این اراده و عنایت خداوند است كه این نظام را در
وضع موجود قرار داده و نگهداری كرده است و می كند، و اگر مشیت الهی تعلق
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 532
بگیرد كه غیر این باشد، همین زمین كه اینچنین برای شما یك مركب رهوار و رامی
است، در یك «آن» می تواند مانند یك حیوان بسیار درنده ای دهان باز كند و شما را
در خود فرو ببرد. همین آسمان و قسمت مافوق شما كه از آنجا همیشه برای شما نور
و رحمت می ریزد و منشأ خیر و رحمت است، اگر خدای متعال نخواهد چنین باشد
و بخواهد عكس این باشد، بجای این همه رحمت، ممكن است بر شما سنگ از
آسمان فرود بیاید. اینها خلاصه ای بود از آیات گذشته.