مرحوم دكتر معین (خدا بیامرزدش، این اواخر عمرش مخصوصاً خوبیهایی داشت)
می گفت: من در دانشگاه بودم (او خودش استاد بود) دیدم یكی از همین افراد كه با
اسلام خیلی مبارزه می كند، یك عده از دانشجویان را دور خودش جمع كرده و دارد
برای اینها حرف می زند؛ قدم می زند و با اینها صحبت می كند. من به اینجا رسیدم كه
می گفت: حافظ آنجا كه می گوید: «این دفتر بی معنی در خمّ شراب اولی » مقصودش
- العیاذ باللّه- قرآن است. به او گفتم: تو چطور چنین حرفی می زنی؟ این حافظی كه
این همه در دیوان اشعار خودش از قرآن دم می زند و اصلاً حافظ كه حافظ است به
دلیل این است كه حافظ قرآن بوده است:
ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ
به قرآنی كه اندر سینه داری
عشقت رسد به فریاد گر خود به سان حافظ
قرآن ز بر بخوانی با چارده روایت
و نه تنها حافظ قرآن بوده، تمام قرائات قرآن را حفظ بوده و می دانسته؛ مدرّس و
مفسّر قرآن بوده است:
ز حافظان جهان كس چو بنده جمع نكرد
لطایف حكمی با نكات قرآنی
چنین كسی چگونه ممكن است چنین مقصودی داشته باشد؟ ! فكری كرد و گفت: بله
حافظ آن را اول گفته بود، بعد فهمید اشتباه كرده این را گفت. (خود مرحوم
دكترمعین یك مقدار روی دیوان حافظ از نظر تاریخ غزلها كه چه غزلهایی مثلاً در
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 544
جوانی گفته شده و چه غزلهایی در دوره ی پیری، كار كرده بود. ) گفتم: اگر تحقیقاتی كه
اخیراً می شود نشان داد كه همین شعری را كه تو می گویی، جلوتر از آن شعرها گفته
است چكار می كنی؟ گفت: برای آن یك فكر دیگر می كنیم.
این نشان می دهد كه از اول، روی لجاجت یك مدعایی را پذیرفته اند و
كوشش می كنند هر جور هست اینها را از اسلام و اسلام را از اینها جدا كنند. با منطق
كه نمی شود جدا كرد، ناچار همین یاوه ها را باید ببافند. این یاوه ها را كه می بافند،
یك عده دانشجویی كه یك دور دیوان حافظ را نخوانده اند، وقتی كه از زبان یك
استاد این حرف را می شنوند، ممكن است احیاناً باورشان بیاید و قبول كنند كه قضیه
از همین قرار است.