قرآن برای زن بد و شوهر خوب دو مثال آورده بود، برای زن خوب هم دو مثال
می آورد، منتها مثال دوم زنی است كه شوهر ندارد و آن مریم دختر عِمران است:
«وَ مَرْیَمَ اِبْنَتَ عِمْرانَ اَلَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا» [1] و مثَل دیگر برای اهل
ایمان مثل مریم دختر عمران است، همان كه دامن خود را پاك نگه داشت. این كه
دامن خود را پاك نگه داشت، در نظر ما مسأله ی مهمی به حساب نمی آید. این از آن
جهت است كه یهود تا نزدیك به زمان ما همان طور كه با مسلمین دشمن بودند با
مسیحیها هم دشمن بودند. این قصه ی اسرائیل كه پیش آمد و كشور اسرائیل تشكیل
شد، میان پاپ و یهودیها آشتی داد. و چون یهود با مسیحیها دشمن بودند
عیسی مسیح را متهم می كردند كه العیاذ باللّه زنازاده است و مریم العیاذ باللّه زن
بدكاره ای بوده است. قرآن كه این موضوع را بیان می كند و این همه اصرار دارد،
می خواهد تودهنی به یهودیها بزند. خدمتی كه قرآن به مسیح و مریم كرد، یعنی دفاعِ
بحقی كه از آنها كرد، اگر مسیحیهای دنیا همین یك نعمت و همین یك خدمت قرآن
را در نظر بگیرند [باید قدردان قرآن باشند. ]
یهودیها در آن زمان دنیا را پر كرده بودند كه عیسی مسیح زنازاده است و مریم
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 480
هم یك زن بدكاره بوده است. الآن در دنیا هفتصد میلیون جمعیت، یعنی مسلمانهای
دنیا، همه به وحدت نظر می گویند مریم سلام اللّه علیها صدّیقه و قدّیسه بود، و
می خوانند:
وَ مَرْیَمَ اِبْنَتَ عِمْرانَ اَلَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَها؛ یعنی قرآن سبب شده كه هفتصد
میلیون جمعیت عالم از حضرت مریم در مقابل این تهمتهایی كه یهودیها می زنند
دفاع كنند. اگر مسیحیها همین یك خدمت را در نظر بگیرند باید حق مسلمین را ادا
كنند ولی علیرغم همه ی اینها الان دستگاه پاپ با یهودیها سازش كرده است، همان
یهودیهایی كه به عقیده ی خودِ آنها قاتل عیسی مسیح علیه السلام بودند. كتابهای خود
مسیحیها پر است از این عقیده و كتابهای یهودیها پر است از نسبت ناروا به مریم،
ولی مسیحیها دارند با یهودیها علیه مسلمین متحد می شوند!
قرآن كریم در این آیه مثَل دیگری برای زن پاك ذكر كرده است برای اینكه
مقام قدّیسه بودن یك زن را بیان كند بدون اینكه از نظر رابطه ی با همسر هم چیزی
بیان كرده باشد. مثَل دیگر برای اهل ایمان مریم دختر عمران است، او كه علیرغم
تبلیغات دروغ یهودیها دامن خود را پاك نگه داشت، او «طاهره» و «مطهَّره» بود، او
صدّیقه بود.
«فَنَفَخْنا فِیهِ مِنْ رُوحِنا» ما از روح خود به شكل اعجاز انگیزی در او
دمیدیم و عیسی روح ماست كه به وجودآمد.
«وَ صَدَّقَتْ بِكَلِماتِ رَبِّها» او زنی بود كه
سخنان پروردگار خود را تصدیق كرد، دستورات پروردگار خود را به درستی عمل
كرد، به كتابهای پروردگار خود ایمان داشت.
«وَ كانَتْ مِنَ اَلْقانِتِینَ» زنی بود در زمره ی
قانتین (قانتین مذكر است ولی اعم از زن و مرد است. «قانت» یعنی خاضع، مطیع) ،
زنی بود بنده و مطیع امر پروردگار خود. سوره در اینجا پایان می پذیرد.