یا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ ما أَحَلَّ اَللّهُ لَكَ تَبْتَغِی مَرْضاتَ أَزْواجِكَ وَ اَللّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ. `قَدْ فَرَضَ اَللّهُ لَكُمْ تَحِلَّةَ أَیْمانِكُمْ وَ اَللّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ اَلْعَلِیمُ اَلْحَكِیمُ. `وَ إِذْ أَسَرَّ اَلنَّبِیُّ إِلی بَعْضِ أَزْواجِهِ حَدِیثاً فَلَمّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اَللّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمّا نَبَّأَها بِهِ قالَتْ مَنْ أَنْبَأَكَ هذا قالَ نَبَّأَنِیَ اَلْعَلِیمُ اَلْخَبِیرُ. `إِنْ تَتُوبا إِلَی اَللّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُكُما [1].

سوره ی تحریم هم مثل سوره ی طلاق با «یا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ» شروع شده است. ما در قرآن سه سوره داریم كه با «یا أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ» شروع می شود: سوره ی تحریم و سوره ی طلاق و سوره ی احزاب كه قبل از یس بود. سوره ی تحریم سوره ای است كه ابتدا می شود در حالی كه اشاره ای دارد به جریانی كه میان پیغمبر اكرم و بعضی از زنهای ایشان واقع شده است. آنچه كه از قرآن فهمیده می شود- و خیلی جهاتش را تاریخ بیان كرده است و قسمتهای كوچكی از آن هم هست كه از نظر تاریخ خیلی روشن نیست- این است

مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 446

كه پیغمبر اكرم یك چیزی را كه بر خودش حلال بوده است، بر خود به موجب یك قسم حرام كرده است. این فی حد ذاته یك كار جایزی است. جزء چیزهایی كه ما داریم عهد و نذر و قسم است. انسان به موجب یك نذر می تواند چیزی را بر خود واجب یا حرام كند، كه در باب نذر به شرط رجحان می شود این كار را كرد؛ یا یك امر مباح یا مستحب را می تواند به موجب یك قسم بر خودش واجب كند، یا یك مكروه را بر خودش حرام كند و یا یك مباح را بر خودش حرام كند. مثلاً آدمی سیگار می كشد، مرتب تصمیم می گیرد كه سیگار نكشد، نمی تواند، بعد قسم می خورد كه برای مدت موقت یا برای همیشه سیگار نكشم. همین قدر كه قسم خورد، دیگر كشیدن سیگار بر او حرام می شود، یعنی اگر بخواهد بكشد باید كفاره بدهد؛ با یك تفاوت مختصری كه در فقه میان نذر و عهد و قسم مطرح است.

[1] . تحریم / 1- 4.