مجید است كه هفت آسمان وجود دارد. در این جهت نص است، و آیا هفت زمین هم وجود دارد، این جهت اگرچه به آن صراحت نیست ولی ظاهر همین آیه (تنها این آیه است كه به هفت زمین اشاره كرده است) این است كه هفت زمین هم وجود دارد.

بعد این مسأله است كه امر الهی میان این آسمانهاست كه فرود می آید، كه این ضمناً اشاره ای است به اینكه آسمانها به یك اعتبار و به یك معنا محل حاملهای امر الهی یعنی ملائكه و فرشتگان هستند.

این از جمله مسائلی است كه مكرر مورد سؤال قرار می گیرد و افرادی می پرسند؛ البته از مسائلی نیست كه تازه مورد سؤال قرار گرفته باشد، از صدر اسلام مسائل هفت آسمان خصوصاً با قرینه ی هفت زمین و خصوصاً با بعضی آیات دیگری كه در زمینه ی آسمان است، مورد سؤال بوده است كه یكی از آن آیات این آیه است.

دو آیه ی نظیر همدیگر است كه یكی در سوره ی «والصّافات» است و دیگری در سوره ی «فصّلت» . می فرماید: «إِنّا زَیَّنَّا اَلسَّماءَ اَلدُّنْیا بِزِینَةٍ اَلْكَواكِبِ» [1] یعنی ما نزدیكترین آسمانها را با ستارگان مزیّن كرده ایم. و در یك آیه ی دیگر دارد كه «وَ لَقَدْ زَیَّنَّا اَلسَّماءَ اَلدُّنْیا بِمَصابِیحَ» [2] ما نزدیكترین آسمانها را با مصباحها (چراغها) مزیّن كرده ایم، كه ظاهر قضیه مثل این است كه ما بگوییم: این سقف را با چراغ مزین كرده ایم، و معنایش این است كه این چراغها در زیر این سقف قرار گرفته است. این هم از قدیم الایام مورد سؤال بوده است كه: یعنی چه كه ما نزدیكترین آسمانها را به این چراغها مزین كرده ایم؟ (بدون شك مقصود از چراغها ستارگان هستند) .

در اینجا قرآن از این نظر بیانی دارد كه به طور صد درصد نه با هیئت قدیم وفق می دهد و نه با هیئت جدید.

[1] . صافّات / 6.

[2] . مُلك / 5.