«وَ مَنْ یَتَّقِ اَللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْراً» هر كسی كه تقوای الهی را پیشه كند خدا برای او
در كارش سهولت و آسانی قرار می دهد. این جمله و جمله ی
«وَ مَنْ یَتَّقِ اَللّهَ یَجْعَلْ لَهُ
مَخْرَجاً» نزدیك به یكدیگر است. باز انسان، با بصیرت ناقص خودش خیال می كند
تقوا برای انسان اشكال ایجاد می كند، كار او را سخت و مشكل می كند. قرآن
می گوید: عكس قضیه است، كار را آسان می كند. شما تقوای الهی را پیشه كنید، بعد
ببینید چگونه كارهای سخت برای شما آسان می شود. همین طور كه برای متقی
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 415
بن بست وجود ندارد، برای متقی كار سخت و مشكل وجود ندارد.
«ذلِكَ أَمْرُ اَللّهِ
أَنْزَلَهُ إِلَیْكُمْ» باز تأكید مطلب است. آن (یعنی این دستورهایی كه به شما می دهیم)
فرمان خداست. معلوم است كه [چون ] قرآن می گوید، فرمان خداست؛ ولی این،
تأكید و تذكر ثانوی مطلب است: شوخی نیست، فرمان خداست كه به سوی شما
فرود آمده است. دوباره تكرار می شود:
«وَ مَنْ یَتَّقِ اَللّهَ یُكَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئاتِهِ وَ یُعْظِمْ لَهُ
أَجْراً» (این دفعه عطف به ماسبق می كند) اگر تقوای الهی را پیشه كنید، تقوا آن
بی تقواییها و گناهان گذشته ی شما را محو می كند. تقوا نه تنها نگهداری است، شستشو
هم هست. تقوا شستشوی گذشته هم هست، پس تقوا پیشه كنید تا آلودگیهای
گذشته ی شما شستشو بشود و از بین برود. هر كسی كه تقوای الهی را پیشه كند خداوند
از ناحیه ی او گناهان او را جبران می كند، این تقوای فعلی كفّاره ی آلودگیهای گذشته
می شود
«وَ یُعْظِمْ لَهُ أَجْراً» اجر را- یا اجری را- برای او عظیم می كند، خدای متعال
اجر عظیم به او می دهد.
پاداشهای گذشته كه در مورد تقوا بود، به زندگی این دنیا مربوط می شد (البته
زندگی این دنیا مقدمه ی زندگی آخرت است، به همدیگر مربوط است) :
وَ مَنْ یَتَّقِ اَللّهَ
یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً. `وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ . . .
وَ مَنْ یَتَّقِ اَللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْراً؛ اینجا
بیشتر جنبه ی اخروی دارد: كسی كه تقوای الهی داشته باشد، گناهانش شستشو
می شود، وارد به پروردگار می شود در حالی كه از گناهان گذشته پاك شده است. هر
كسی كه تقوای الهی داشته باشد خداوند اجر او را (كه قدر مسلّم اجر اخروی است،
شاید اجر دنیوی را هم شامل شود) عظیم می گرداند.