بسم اللّه الرحمن الرحیم
إِذا جاءَكَ اَلْمُنافِقُونَ قالُوا نَشْهَدُ إِنَّكَ لَرَسُولُ اَللّهِ وَ اَللّهُ یَعْلَمُ إِنَّكَ لَرَسُولُهُ وَ
اَللّهُ یَشْهَدُ إِنَّ اَلْمُنافِقِینَ لَكاذِبُونَ. `اِتَّخَذُوا أَیْمانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اَللّهِ إِنَّهُمْ
ساءَ ما كانُوا یَعْمَلُونَ. `ذلِكَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا فَطُبِعَ عَلی قُلُوبِهِمْ فَهُمْ
لا یَفْقَهُونَ. `وَ إِذا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ وَ إِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ
خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ كُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ اَلْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قاتَلَهُمُ اَللّهُ أَنّی
یُؤْفَكُونَ [1].
این سوره ی مباركه به نام سوره ی «منافقون» است چون بیشتر آیات این سوره درباره ی
گروه منافقین است. قبل از اینكه آیات را تفسیر كنیم توضیحی درباره ی كلمه ی «منافق»
و بعد هم اشاره به تاریخچه ی منافقین در صدر اسلام بكنیم.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 312