اَلسَّلامَ *» آن كه سلامت محض است؛ یعنی آنچه به او [منسوب است ] از آن جهت كه
به او منسوب است خیر است. به اصطلاح دیگری كه حكما و غیر حكما دارند او
خیر مطلق است. گفتیم در «
مُلْكِ *» اقتدار خوابیده است و قهراً وحشت ایجاد
می كند؛ عظمت دارد و وحشت ایجاد می كند. وقتی كه «
اَلْقُدُّوسُ *» فرمود، آن وحشتی
كه از بی حسابی اقتدار باشد از بین می رود. بعد صفت «سلام» را كه ذكر می كند، به
معنی این است كه او یك موجود دوست داشتنی است. در اینجا به اصطلاح یك
صفتِ جمال ذكر شده است. «سلام است» یعنی از ناحیه ی او آنچه كه به عالم می رسد
فیض و خیر می رسد؛ منبع خیر و كمال است.