فقها مسأله ای در فقه در كتاب «جهاد» طرح كرده اند به نام مسأله ی «تترّس كافر به
مسلم» (تترّس از ماده ی «تُرس» است و تُرس یعنی سپر) كه اگر در جنگ، دشمن،
مسلمانی را سپر خودش قرار بدهد تكلیف چیست؟ حال یا فردی از كفار فردی را
سپر قرار بدهد [یا گروهی از كفار گروهی را سپر قرار بدهند، ] ولی آنها بالاترش را
عنوان كرده اند كه دشمن گروهی را سپر قرار بدهد. مثلاً دشمن عده ای مسلمان
بی گناه را اسیر می كند (و این خیلی معمول هم هست) ، بعد همان اسرا را در مقدّم
لشگر خودش قرار می دهد و سربازش پشت سر این اسرا جلو می آید، برای اینكه
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 145
اگر آن طرف بخواهد بزند باید اول افراد خودش را بزند. این مسأله را فقها طرح
كرده اند كه اگر ما دیدیم دشمن هجوم آورده و گروهی مسلمان بی گناه را سپر
خودش قرار داده است، امر ما دایر است میان یكی از دو كار: یا این عده بی گناه را
بكشیم تا بتوانیم جلو هجوم دشمن را بگیریم و یا اینكه به خاطر این بی گناه ها دست
از مبارزه برداریم، تسلیم دشمن باشیم كه دشمن چه می كند. می گویند اینجا برای
شما جایز است كه همین بی گناه ها را به دست خودتان بكشید (البته آنها شهیدند در
راه خدا) برای اینكه جلو پیشروی دشمن را بگیرید، زیرا اگر این كار را نكنید، بعد
دشمن می آید بیشتر از آنها را می كشد، همانها را می كشد بعلاوه ی یك عده افراد دیگر.
پس امر دایر است میان اهم و مهم كه ما خون این عده بی گناه را اینجا حفظ كنیم ولی
در ازای آن خون عده ی بیشتری بی گناه را هدر بدهیم یا این عده بی گناه را با دست
خودمان سر ببُریم برای اینكه جلو خونهای دیگر گرفته شود؟ فقه اجازه می دهد،
می گوید این كار را بكنید.