اعوذ باللّه من الشّیطان الرجیم
یا أَیُّهَا اَلَّذِینَ آمَنُوا اِتَّقُوا اَللّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِكُمْ كِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ
لَكُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ وَ یَغْفِرْ لَكُمْ وَ اَللّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ. `لِئَلاّ یَعْلَمَ أَهْلُ اَلْكِتابِ أَلاّ
یَقْدِرُونَ عَلی شَیْ ءٍ مِنْ فَضْلِ اَللّهِ وَ أَنَّ اَلْفَضْلَ بِیَدِ اَللّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشاءُ وَ اَللّهُ
ذُو اَلْفَضْلِ اَلْعَظِیمِ [1].
دو آیه ی آخر این سوره ی مباركه است. در آیه ی اول خطاب به اهل ایمان می فرماید: ای
اهل ایمان تقوای الهی را داشته باشید و به پیامبر خدا ایمان بیاورید تا خدای متعال
دو بهره و دو حظ از رحمت خود به شما بدهد و به شما نوری عنایت كند كه در پرتو
آن نور راه بروید و تا خدای متعال شما را بیامرزد و خدا آمرزنده و مهربان است. این
ترجمه ای بود از این آیه.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 132