قرآن جواب می دهد كه شما از این نظر كه دو بار وارد ایمان شده باشید (یك بار
ایمان به پیغمبری، بعد به این پیغمبر) مانند آنها نیستید، ولی ایمان در جهت قوس
صعودی و در جهت اعتلاء، خودش درجات و مراتب دارد. شما از ایمانی وارد
ایمان دیگر بشوید و از ایمانی وارد ایمان دیگر ولی در طول ایمان؛ یعنی ایمان به
پیغمبر آخرالزمان خودش یك امر صاحب درجات است. در واقع قرآن می خواهد
بگوید شما می توانید اجر ده ایمان را پیدا كنید و اجر صد ایمان را پیدا كنید ولی به
شرط اینكه این مراحل و مراتب ایمان را یكی بعد از دیگری طی كنید و به هر
مرحله ای كه بالا بروید، به فضلی و رحمتی جدید از پروردگار دست می یابید. پس،
از این جهت ناراحت نباشید كه ما در وضعی قرار گرفته ایم كه فقط یك اجر و یك
رحمت شامل حال ما می شود؛ بلكه شما درجات و مراحل و مراتب ایمان را طی
كنید تا دائماً به فضلی بعد از فضلی و به رحمتی بعد از رحمتی برسید. این است كه
می فرماید: «
لِئَلاّ یَعْلَمَ أَهْلُ اَلْكِتابِ أَلاّ یَقْدِرُونَ عَلی شَیْ ءٍ مِنْ فَضْلِ اَللّهِ » تا اهل كتاب گمان
نبرند (علم در اینجا به معنی زعم است) ، اعتقاد [پیدا] نكنند و خیال نكنند- مخاطب
خود پیغمبر اكرم است- كه مؤمنین و مسلمانان، دیگر بر فضل و رحمت پروردگار
دست نمی یابند، یعنی یك بار كه ایمان آوردند كار تمام شده؛ بلكه بدانند كه در
جهت صعودی هر چه آنها بالا بروند باز جا دارد. «
وَ أَنَّ اَلْفَضْلَ بِیَدِ اَللّهِ » و اینكه فضل
به دست خداست، به هر كه بخواهد می دهد، و خدا صاحب فضل عظیم است.
امشب شب سیزدهم ماه مبارك رمضان است. ضمناً داریم نزدیك می شویم به
شبهای احیاء از یك طرف و ایام مصیبت و شهادت امیرالمؤمنین علیه السلام از طرف
دیگر. یك حادثه ای مربوط به امیرالمؤمنین علی علیه السلام است كه نقل كرده اند در روز
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 139
سیزدهم ماه مبارك رمضان رخ داده است و آن این است كه در روز سیزدهم ماه
رمضان- و ظاهراً آن روز، روز جمعه بوده است- ایشان موعظه می كردند و خطبه
می خواندند، برای مردم صحبت می كردند و مردم در مسجد نشسته بودند و از جمله
كسانی كه در مسجد نشسته بودند دو فرزند بزرگوارشان امام حسن و امام حسین
علیهما السلام بودند. یكمرتبه وسط صحبت خطاب می كنند به امام حسن، می فرمایند
فرزندم حسن! چند روز از این ماه گذشته است؟ عرض می كند پدر جان! سیزده روز
(معلوم است كه مطلبی را می خواهد بگوید، خودش بهتر از دیگران می داند چند روز
گذشته است) . باز به امام حسین می فرماید: فرزندم! چند روز از این ماه مانده است؟
پدر جان! هفده روز. آنگاه دستی به محاسن مباركش می برد و می فرماید چیزی
نمانده است كه این محاسن به خون این سر خضاب بشود.
امیرالمؤمنین علی علیه السلام در این ماه مبارك رمضان به طور اشاره و كنایه وگاهی
صریح ولی بدون اینكه جزئیات و خصوصیات و وقت [حادثه ی شهادت خود] را
دقیقاً تعیین بفرماید یك حالتی را نشان می داد كه نگرانی كلی برای همه و در درجه
اول برای خاندان ایشان به وجود آورده بود. و صلّی اللّه علی محمد و اله الطاهرین.
باسمك العظیم الاعظم الاجلّ الاكرم یا اللّه. . . .
پروردگارا عاقبت امر همه ی ما ختم به خیر بفرما، دلهای ما به نور ایمان
منوّر بگردان، ما را اهل طاعت خود قرار بده، توفیق تجنّب از معاصی
به همه ی ما [عنایت بفرما. ]
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 140
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 141