نكاتی كه در این آیه هست، یكی نكته ای است كه در آیات اول این سوره هم داشتیم
و در واقع به منزله عود بر مطلبی است كه در گذشته بود. آن مطلب این است كه در
آیه هفتم این سوره خطاب به مؤمنین داشتیم كه «
آمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ *» ای مؤمنین
ایمان به خدا و رسول بیاورید. گفتیم این سؤال قهراً به وجود می آید كه ایمان اهل
ایمان كه تحصیل حاصل است! فرض این است كه مخاطبْ خودِ اهل ایمان هستند،
چگونه به اهل ایمان امر می شود به ایمان؟ مثل این است كه به كسی كه روزه دارد امر
كنیم كه روزه بگیر. آن كه روزه دارد، دیگر «روزه بگیر» یعنی چه؟ ! امر به كاری به
كسی باید كرد كه كاری را كه نكرده است انجام بدهد، و اما اگر كسی چیزی را واجد
است امر به ایجاد آن از قبیل تحصیل حاصل است. پس چگونه است كه در این
سوره این تعبیر راجع به اهل ایمان آمده است؟