مسأله ی «عفت زن» برای مرد یك ارزش ذاتی و اصیل دارد. برتراند راسل از آن
كسانی است كه علیه این فكر تبلیغ می كند (و عجیب است! انحراف از تعلیمات
انبیاء است. شما می بینید كه در همین دنیایی كه اسمش را «دنیای علم» گذاشته اند
كار به كجاها می كشد! ) . می گوید اصلاً فلسفه ی عفت چیست؟ بعد فلسفه ای برای
عفت ذكر می كند، می گوید فلسفه ی عفت منحصراً این است كه مرد مثل خود زن
علاقه مند است كه بچه اش مشخص باشد. زن بچه اش به هر حال مشخص است چون
او می فهمد این بچه ای است كه از او متولد شده، لهذا برای زن اهمیت ندارد كه با یك
مرد آمیزش داشته باشد یا با صد مرد. ولی برای مرد اهمیت دارد چون اگر زنش با
مردهای متعددی آمیزش داشته باشد نمی داند بچه ای كه از او متولد می شود بچه
خودش است یا بچه خودش نیست. می گوید در سابق چون راهی برای این كار نبود
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 80
فحشاء ممنوع بود یعنی یك زن با غیر شوهر خودش حق تماس نداشت. حالا چون
دنیا پیش رفته و مخصوصاً وسائل ضد آبستنی پیدا شده است چه مانعی دارد كه یك
زن، زن قانونی یك مرد باشد و عشقش با مرد دیگر باشد ولی متعهد شود كه از او
آبستن نشود؛ هر وقت خواست آبستن شود با شوهر قانونی اش تماس داشته باشد؟
من در بعضی از نوشته های خودم این حرفش را نقل و از جنبه های مختلف رد
كرده ام. مسأله ی عفت و ارزش عفت مسأله ی دیگری است، هم برای مرد و هم برای زن.
در ارتباط مرد و زن تنها اقناع غریزه ی جنسی مطرح نیست؛ آن مسأله ی وحدت،
یگانگی و اتحاد روحی بالاتر است و این «بالاتر» مطرح است. قرآن تعبیری دارد
می فرماید: «
وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْواجاً لِتَسْكُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَكُمْ مَوَدَّةً
وَ رَحْمَةً» [1]. در رابطه ی زوجین مودّت و رحمت را [مطرح می كند. ] مودّت و رحمت غیر
از شهوت است. میان شما وِداد و مهربانی [قرار داد. ] وداد و مهربانی یعنی یگانگی.
نمی گوید خداست كه شما را طوری قرار داد كه شهوت زن به وسیله مرد و شهوت
مرد به وسیله زن اقناع شود؛ آن، جنبه ی حیوانی قضیه است. شك ندارد كه آن هست
ولی آن جنبه ی اساسی كه پایه ی زوجیت است آن است كه «وداد و رحمت» گفته
می شود و مولوی چقدر عالی همین آیه را تفسیر كرده است! می گوید شهوت از جنبه ی
حیوانی است، رحمت و وداد است كه جنبه ی انسانی هم [دارد] و بعد می گوید به همین
دلیل است كه همیشه زنها بر مردها غالبند. عملاً زن بر مرد غالب است چون مرد
محكوم مودّت و رحمتی است كه به زن باید داشته باشد. خیلی عالی و عجیب این
حرف را می زند!
قرآن می خواهد بگوید كه در عالم آخرت [در] آنچه كه مردان از زنان اخروی
[بهره می برند] - اعم از آنكه آن زنان اخروی
خَیْراتٌ حِسانٌ دنیا باشند یعنی زنان
دنیاشان باشند یا حورالعین ها باشند- تنها مسأله ی جنسی مطرح نیست، مسأله ی روحی
هم مطرح است؛ یعنی چه؟ یعنی زنانی هستند عاشق این مردها، دل در گرو این
مردها دارند؛ یعنی یك حالت یگانگی دارند، از غیر اینها چشم بسته اند،
«
قاصِراتُ اَلطَّرْفِ » یعنی چشمشان فقط و فقط به اینها اكتفا كرده است. مسأله این
نیست كه بگوییم قانون عفاف در این دنیاست، آنجا كه عفاف [نیست، ] چه مانعی
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 81
دارد كه یك حوریّه مال صد نفر باشد؟ قرآن می گوید این حرفها مطرح نیست چون
مسأله فقط مسأله ی ارضاء جنسی نیست، یك امر روحی هم هست و بشر با این نیاز
می رود؛ حال افرادی بالاتر از این مقامها هستند، آنها سر جای خودشان ولی اكثریت
مردم این جزء نیازهایشان است.
«
لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لا جَانٌّ » نه یك زن هرجایی كه گاهی پیش این، گاهی
پیش آن؛ هیچ اِنسی و جنّی با او تماس پیدا نكرده است «
كَأَنَّهُنَّ اَلْیاقُوتُ وَ اَلْمَرْجانُ »
گویی در صفا یاقوت یا مروارید هستند یعنی بدنهای اینها این طور باصفاست. «
هَلْ
جَزاءُ اَلْإِحْسانِ إِلاَّ اَلْإِحْسانُ » آیا جزای نیكی جز نیكی خواهد بود؟ یعنی هركس كه در
دنیا نیكی كند نیكی می بیند. در ذیل همین [آیه است ] كه وارد شده است كه آیا
جزای توحید و «لا اله الا الله» جز بهشت چیز دیگری می تواند باشد؟