آن قسمتی كه در جلسه ی پیش خواندیم مربوط به قوم نوح بود و در چند آیه ی كوتاه و مختصر بیان شد. فوراً سراغ قوم عاد می رود: «كَذَّبَتْ عادٌ» عاد هم تكذیب كرد «فَكَیْفَ كانَ عَذابی وَ نُذُر» عذاب و انذار من چگونه بود؟ (رابطه ی عذاب و انذار من چگونه بود؟ ) در اینجا هم كلمه ی «كَذَّبَتْ» [همان معنی را دارد. ] در داستان نوح دو تا «كَذَّبَتْ» داشتیم، یكی «كَذَّبَت» مطلق و یكی «كَذَّبوا عَبْدَنا» كه عرض كردیم: آنجا كه «كَذَّبَت» مطلق می گوید گویی عنایت به این جهت است كه اینها اساساً پیشاپیش تكذیب می كردند، به این معنا كه بنا بر قبول نكردن بود نه اینكه حالت «بی تفاوتی» داشتند بعد آمدند روی آن حساب كردند دیدند خیر، بهتر این است كه قبولش نكنند؛ نه، اینها روحشان روح تكذیب و انكار و مخالفت بود. «كَذَّبَتْ عادٌ فَكَیْفَ كانَ عَذابی وَ نُذُر» چگونه بود عذاب و انذار من؟ بعد به طور مختصر شرح می دهد: «اِنّا اَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ ریحاً صَرْصَراً فی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ» فرستادیم بر آنها بادی صرصر، بادی تند و شدید و ویرانگر. بعضی مفسرین می گویند خود «صرصر» كأنّه آن صدای باد را هم دارد مجسم می كند. «فی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ» در روزی شوم [كه ] شومی مستمری داشت.

«یوم» گاهی به معنی «روز» گفته می شود در مقابل «شب» ، گاهی به معنی «شبانه روز» گفته می شود و گاهی به معنی قطعه ای از زمان كه شامل چند شبانه روز بشود. مثلاً وقتی می گوییم: «روز فلان حادثه» روز فلان حادثه ممكن است سه شبانه روز یا ده شبانه روز طول كشیده باشد. می گوییم «روز فلان حادثه» یعنی آن وقتی كه در آن وقت این حادثه واقع شد.

اینجا مقصود این نیست كه حتماً یك شبانه روز بوده، چون خود قرآن تصریح می كند كه سه شبانه روز بوده است. پس اینجا وقتی می فرماید: «فی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ» یعنی آن روز، آن قطعه از زمان كه این عذاب شامل حال آنها بود.