مثلاً یك حیوان پستاندار، انسان یا غیر انسان، یك زن آبستن می شود، كم كم بچه
در رحم او رشد می كند. اولاً قبل از اینكه این زن به دنیا بیاید با او دستگاهی به نام
«پستان» ساخته شده كه با پستان مرد فرق می كند. ماههای آخر حملش كه می شود
تدریجاً این پستان بزرگ می شود و شیر در آن پیدا می شود به طوری كه آن روزهای
آخری كه این بچه دارد به دنیا می آید این پستان پر از شیر و پر از مایعی است كه از
نظر علمی مفیدترین غذا برای آن كودكی است كه از رحم به دنیا می آید. ما دو جور
می توانیم روی این [مطلب ] فكر كنیم؛ یكی اینكه بگوییم تصادفاً این زن وقتی
می خواست از مادرش متولد بشود دختر شد، و تصادفاً در هر دختری دستگاه
شیرسازی و شیردهی به نام «پستان» و جهازاتی كه شیر را می سازد به وجود آمد.
این پستان هم شیر نمی كند ولی همین قدر كه بچه در رحم پیدا شد و بزرگ و بزرگتر
شد، مقارن ایامی كه می خواهد به دنیا بیاید تصادفاً بدون اینكه ارتباطی میان اینها
باشد پرشیر می شود. این یك جور طرز تفكر است كه هیچ عاقلی نمی تواند چنین
احتمالی بدهد. یكی دیگر این است كه خیر، در آن طرح اصلی خلقت همه ی اینها
طرحریزی شده؛ یعنی میان پیدایش یك بچه در رحم و فعالیت كردن دستگاه
پستان در وجود این زن ارتباط مستقیمی برقرار است؛ ایندو با اینكه به ظاهر با
یكدیگر بی ارتباط هستند، در متن واقع برای یكدیگر خلق شده اند. اگر در متن
خلقت قرار نبود بچه ای در رحم این زن خلق بشود دستگاه پستان هم خلق نمی شد،
و اگر دستگاه پستان در این جنس خلق نمی شد اساساً بچه ای خلق نمی شد، ایندو با
یكدیگر ارتباط دارند. افراد استثنائی، همان استثنائی بودنشان خودش دلیل است.
وقتی شما از یك متخصص بپرسید چرا فلان زن آبستن نمی شود، می گوید این علت
خاصی دارد، یعنی یك بیماری است، عاملی آمده و خلقت و طبیعت را از مسیر
اصلی خودش منحرف كرده. پس مسیر اصلی این است كه [این توانایی را] داشته
باشد. همیشه یك عامل خارجی سبب می شود كه بیماری پیدا شود.
پس اینجا ما دو طرز تفكر داریم؛ یكی اینكه میان بچه و شیر پستان هیچ
ارتباطی قائل نباشیم، و دیگر اینكه میان ایندو ارتباط قائل باشیم، یعنی بگوییم آن
نیرویی كه بچه را خلق می كند همان نیروست كه دستگاه پستان را در جنس ماده ی
پستاندار قرار داده است.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 693
عین همین مطلب در كل عالم هست؛ یعنی خورشیدی باشد، زمینی باشد،
عوامل جوّی باشد، عوامل زمینی باشد [و میان اینها ارتباط نباشد و نیروی واحدی
خالق اینها نباشد؛ چنین چیزی قابل قبول نیست. ] اصلاً نسبت عوامل جوّی با زمین
به اصطلاح فلاسفه نسبت پدر و مادر است؛ آنها را «آباء سبعه» می گفتند و اینها را
«امّهات اربعه» . می گفتند چهار مادر و هفت پدر، از باب اینكه آن عوامل، عوامل
مذكر تشخیص داده می شد و این عوامل، عوامل مؤنث. انسان و حیوان و گیاه را
می گفتند «موالید ثلاث» یعنی سه بچه. هفت پدر، چهار مادر، سه بچه. این بچه ها كه
پیدا می شوند این زمین به منزله ی مادر آنهاست. یك كشاورز كه می رود سینه ی زمین را
می شكافد، او حكم همان بچه ای را دارد كه چنگال به پستان مادرش می زند و
می خواهد از آن شیر بگیرد؛ و از هر عالمِ حقوقی اگر شما بپرسید شیر پستان یك
مادر مال بچه ی اوست یا مال او نیست، می گوید مال بچه است. اگر مادری بخواهد
بچه را از شیر خود محروم كند هر قانونی آن مادر را قابل مجازات می داند، چرا؟
می گویند چون شیر مال این بچه است، تو چرا او را محروم می كنی؟ اگر مادر بخواهد
این شیر را به یك بچه ی دیگر بدهد و به این بچه ندهد می گویند تو چرا شیر این بچه را
به بچه ی دیگر داده ای؟ من نمی فهمم ماتریالیستها اینجا چه فكر می كنند در صورتی كه
آنها نباید هیچ فرقی قائل باشند. از نظر آنها شیر مادر هیچ ارتباطی با بچه نباید
داشته باشد.
به همین دلیل موالید زمین هم مال همین موجودات روی زمین است. تعبیر
خود قرآن است: «
وَ جَعَلْنا لَكُمْ فیها مَعایِشَ» [1]، «
وَ لَكُمْ فِی الْاَرْضِ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ اِلی
حینٍ» [2] شما را از زمین آفریدیم، از خاك آفریدیم و در روی زمین آفریدیم و در
همین زمین هم مایه ی معیشت شما را قرار دادیم، یعنی در پستان همین زمین
مایه هایی قرار داده ایم كه شما از این مایه ها زندگی می كنید؛ و به همین دلیل آنچه كه
در پستان زمین وجود دارد از مختصات هیچ فردی نخواهد بود، برای همه ی مردم
است. همه ی مردم بچه های زمین هستند و هر چه كه در پستان این زمین هست قهراً
مال همه ی مردم است با این تفاوت كه بچه به حكم آن ضعفش شیره ی كاملاً آماده به
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 694
دهانش گذاشته می شود ولی به انسان بزرگ می گویند یك مقدار كارش را خودت
باید بكنی و به تناسب كاری كه ایجاد می كنی ذی حق می شوی، كه این خودش
داستان دیگری است.
قرآن می خواهد بگوید كه تمام نظام عالم این جور است. آن اقیانوس را اگر
شما می بینید، همان ماده ی بسیط یكرنگ [است كه ] یك جایش به صورت اقیانوس
درآمده. اگر كشتی را می بینید، چوب یك جنسی است كه در اصل از جنس همین
آب و خاك بوده ولی به گونه ای ساخته شده است كه سبكتر از آب است و چون
سبكتر از آب است در آب غرق نمی شود. باد در دنیا وجود دارد كه در كشتیهای
بادی از همان باد استفاده می كردند و كشتیها را می راندند. یك وقت خیال نكنید كه
اینها یك سلسله عوامل تصادفی است كه به وجود آمده؛ تمام اینها در نقشه ی تدبیر
این عالم گنجانده شده است؛ و در واقع به ما می گوید شما به عالم به چشم یك كتاب
نگاه كنید؛ هر چه بیشتر مطالعه كنید بیشتر مطلب كشف می كنید و اصلاً بیشتر آگاهی
را در عالم حس و لمس می كنید.