اعوذ باللّه من الشیطان الرجیم
وَ لِلّهِ مُلْكُ اَلسَّماواتِ وَ اَلْأَرْضِ وَ إِلَی اَللّهِ اَلْمَصِیرُ. `أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اَللّهَ یُزْجِی سَحاباً
ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُكاماً فَتَرَی اَلْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَ یُنَزِّلُ مِنَ اَلسَّماءِ
مِنْ جِبالٍ فِیها مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشاءُ یَكادُ سَنا
بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالْأَبْصارِ [1].
از این دو آیه ای كه تلاوت كردم آیه ی اول كه آیه ی كوتاهی است و مجموعاً دو جمله
است، به منزله ی تتمّه ای است از آیه ای كه در جلسه ی قبل تفسیر شد. مفاد این دو جمله
این است: