قبل از این كه من این آیه را تفسیر كنم، دو مطلب را باید توضیح دهم تا مطلب
درست روشن بشود. یك مطلب این است كه چرا زن مكلّف شده است كه خود را
بپوشاند و مرد مكلّف نشده است؟ چرا پوشش به عنوان وظیفه ی زن ذكر شده است نه
به عنوان وظیفه ی مرد؟
سرّ این امر واضح و روشن است و آن این كه زن و مرد نسبت به یكدیگر
احساسات مشابه ندارند و از نظر وضع خلقت هم وضع غیرمشابهی دارند؛ یعنی این
زن است كه مورد تهاجم چشم و اعضا و جوارح و دست و همه ی بدن مرد است نه مرد
مورد تهاجم زن. به طور كلی جنس نر و ماده در عالم این طورند، اختصاص به زن و
مردِ انسان ندارد. جنس نر در خلقت، «گیرنده» خلق شده است و جنس ماده به
عنوان موجودی كه مورد تهاجم جنس نر قرار می گیرد. در هر حیوانی هم كه شما
نگاه كنید، آن كه به سراغ جنس دیگر می رود همیشه جنس نر است؛ در كبوتر و مرغ
خانگی و اسب و الاغ و گاو و گنجشك و شیر و گرگ و گوسفند [و غیره ] این طور
است. در هر حیوانی آن كه وظیفه اش تهاجم است و غریزه ی تهاجم به او داده شده
جنس نر است. جنس ماده در عین این كه طالب جنس نر است ولی به این صورت
نیست كه او به سراغ جنس نر برود، و به همین دلیل است كه در انسان هم جنس نر
است كه باید برود و خِطبه كند و دختر را خواستگاری كند و این پسر است كه به
خواستگاری دختر می رود. خواستگاری كردن پسر از دختر یك امر بسیار عادی و
یك امر بسیار طبیعی و فطری است.