اینجا دو مطلب باید عرض كنم. این دو مطلب در مورد خانمها، با این كه هیچ فرقی
با آنچه در مورد مردهاست نمی كند، تا اندازه ای كوچك شمرده می شود: یكی این كه
زنها شاید این جور خیال كنند كه فقط مردها مجاز نیستند كه به زنها نگاه كنند (حال
مطلقاً نمی توانند یا از روی ریبه و تلذذ نمی توانند، بعد بحث می كنیم) و دیگر زن
چنین ممنوعیتی نسبت به مرد ندارد و حال آن كه هیچ فرق نمی كند، اگر جایز نیست
برای هردو جایز نیست و اگر جایز است برای هردو جایز است؛ یعنی در همان حد
كه مرد ممنوع است، زن هم ممنوع است. ولی معمولاً خیال می كنند كه نه، فقط مرد
است كه نباید چشمش به زن بیفتد یا از روی تلذّذ نباید نگاه كند ولی زن اگر
چشمش به مرد افتاد یا هرجور ورانداز كرد (تلذّذ و ریبه) اشكالی ندارد زیرا او زن
است كه به مرد نگاه می كند!
این طور نیست، قرآن هیچ فرقی در مسئله ی «نگاه» میان زن و مرد قائل نیست.
البته بعضی از خانمها به این مسئله توجه دارند ولی شاید خیلی از آنان توجه ندارند.
مطلب دوم- كه این را البته بیشتر توجه دارند و شاید قلیلی توجه نداشته
باشند- این است كه خیال می كنند زن به زن مطلقاً محرم است یعنی حتی به عورت
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 451
زن هم محرم است؛ فقط مرد است كه نسبت به عورت مرد دیگر نامحرم است ولی
زن نسبت به تمام بدن هر زن حتی عورت او محرم است. البته این را همان طور كه
عرض كردم غالباً می دانند كه چنین نیست ولی یك اقلیتی خیال می كنند كه زن به
زن [مطلقاً] محرم است. نه؛ در مورد عورت، زن هم به زن محرم نیست، حتی مادر
هم به دختر خودش محرم نیست، دختر هم به مادر محرم نیست، خواهر هم به
خواهر محرم نیست.