من خیال نمی كنم در قرآن به اندازه ای كه روی موضوع تهمت- مخصوصاً تهمت
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 431
زدن به زنان- تأكید شده، درباره ی موضوع دیگری تأكید شده باشد:
إِنَّ اَلَّذِینَ یَرْمُونَ
اَلْمُحْصَناتِ اَلْغافِلاتِ اَلْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی اَلدُّنْیا وَ اَلْآخِرَةِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظِیمٌ آنان كه به زنان
عفیف غافل مؤمن تهمت می زنند (زن غافل یعنی بی خبر از همه جا كه در خانه ی خود
نشسته) ، در دنیا و آخرت مشمول لعنت الهی هستند و برای اینها عذاب بزرگی است
یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَیْدِیهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا یَعْمَلُونَ آن روزی كه زبانها و
دستها و پاهای آنان علیه ایشان به اعمالی كه مرتكب شده اند شهادت خواهند داد.