پیغمبر اكرم صلی الله علیه و آله یك وقت در حضور اصحاب فرمود:
اَلااُخْبِرُكُمْ بِشَرِّ النّاس؟ آیا به
شما خبر ندهم كه بدترین مردم كیست؟ گفتند: بَلی یا رَسولَ اللّهِ! فرمود: بدترین مردم
آن كسی است كه خیر خودش را از دیگران منع می كند و هرچه دارد تنها برای
خودش می خواهد. آنهایی كه حاضر بودند گفتند: با این مقدمه ما فكر كردیم دیگر
بدتر از این افراد كسی نیست. بعد فرمود: آیا می خواهید به شما بگویم از این بدتر
كیست؟ صنف دیگری را ذكر فرمود. اصحاب گفتند: خیال كردیم بدتر از این گروه
دوم دیگر كسی نیست. بعد فرمود: آیا می خواهید از آن بدتر را به شما بگویم
كیست؟ گفتند: از این بدتر هم مگر هست؟ ! آنگاه صنف سوم را فرمود: بدتر از این
افراد، مردمان بد زبانِ فحّاشِ تهمت زن و آبرو برند. اینجا دیگر حضرت توقف كرد،
یعنی بدتر از اینها دیگر وجود ندارد.
پس معنای دوم آیه این است: آنان كه دوست دارند نسبتهای زشت- كه خود
نسبت زشت هم زشتی است- درباره ی اهل ایمان شایع شود، بدان كه برای آنها عذاب
دردناكی است.
بعد می فرماید:
فِی الدُّنْیا وَ الْاخِرَةِ در دنیا و آخرت عذابشان دردناك است؛ یعنی
خدا اینها را نه تنها در آخرت عذاب می كند، بلكه در دنیا هم عذاب می كند.