یك دوست خیلی قدیمی داریم، خانه اش هم خیلی دور دست است. نمی خواهم
حتی اسم محله اش را هم ببرم. پارسال در شبی از شبهای جمعه كه من در همین جا
تفسیر می گفتم، به اینجا آمده بود و بعد از نماز برای تفسیر نشست. بعد كه تفسیر
تمام شد و من می خواستم به منزل بروم گفت: ما یك ماشینِ لَكنته داریم، شما را
می رسانیم. با همدیگر سوار شدیم. در بین راه گفت: می دانی من برای چه كاری به
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 408
اینجا آمدم؟ می گفتند در مسجد الجواد «اَشْهَدُ اَنَّ عَلیّاً وَلِیُّ اللّه» نمی گویند، گفتم بروم
خودم ببینم واقعاً نمی گویند؟ من گفتم: خدا پدرت را بیامرزد كه باز لااقل این قدر
حس داشتی كه بیایی ببینی آیا می گویند یا نمی گویند. حال یك كسی می آید مثلاً
راجع به مسجد الجواد می گوید در مسجد الجواد «اَشْهَدُ اَنَّ عَلیّاً وَلِیُّ اللّه» نمی گویند؛
آن یكی می گوید من هم شنیده ام «
اَشْهَدُ اَنَّ عَلیّاً وَلِیُّ اللّه» نمی گویند؛ این به او می گوید
و او به یكی دیگر می گوید، یك وقت می بینی همه ی مردم می گویند: ما شنیده ایم در
مسجد الجواد «
اَشْهَدُ اَنَّ عَلیّاً وَلِیُّ اللّه» نمی گویند!
اسلام چه می گوید؟ می گوید هر وقت چنین چیزی شنیدی ابداً به زبان نیاور.
اگر دغدغه داری، خودت برو تحقیق كن. تو كه حوصله ی تحقیق كردن نداری دیگر
چرا بازگو می كنی؟ ! حق تحقیق داری، برو تحقیق كن اما حق بازگو كردن نداری.
[می گویند در دهی مسلمان و یهودی با هم زندگی می كردند. از آن ده تا مزاری
دو فرسخ راه بود. ] یهودیها می گفتند این مزار مال ماست، آن را ما ساختیم. مسلمانها
می گفتند خیر، مال ماست. یهودیها می گفتند این مال ماست به دلیل این كه مناره
ندارد، مسلمانها می گفتند مال ماست به دلیل این كه مناره دارد. با همدیگر دعوا و زد
و خورد می كردند، دست و سرها شكست و آدمها كشته شد. همیشه به سر و كله ی
همدیگر می زدند اما حالِ این كه دو فرسخ بروند ببینند آیا مناره دارد تا مال
مسلمانها باشد یا مناره ندارد تا مال یهودیها باشد، نداشتند.
فایده ی دوم [داستان افك ] همین بود كه به مسلمین یك آگاهی و یك هوشیاری
داد و این را در خود قرآن آورد كه بماند؛ آیه ی قرآن نازل شد كه برای همیشه مردم
بخوانند و تلاوت كنند و برای همیشه درس بگیرند كه مسلمان! ناآگاهانه ابزار قرار
نگیر، ناآگاهانه بلندگوی دشمن نباش.
خدا می داند این یهودیها (در درجه ی اول) و بهاییها كه ابزار دست یهودیها
هستند، چقدر از این جور داستانها جعل كردند! گاهی یك چیزی را یك یهودی یا
یك مسیحی علیه مسلمین جعل كرده، آنقدر شایع شده كه كم كم داخل كتابها آمده
و از این كتاب به آن كتاب رفته، بعد آنقدر مسلّم [فرض ] شده كه خود مسلمین
باورشان آمده است، مثل داستان كتابسوزی اسكندریه.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 409