آیه ی اول مخصوصاً با تعبیر «
سورَةٌ اَنْزَلْناها» و بعد هم با كلمه ی «
فَرَضْناها» این مطلب را
می فهماند كه مسائل مربوط به عفاف مسائلی بسیار جدی است؛ یعنی درست در
جهت عكس آنچه بشر امروز فكر می كند كه در جهت سهل كردن و ساده كردن و
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 389
ناچیز شمردن روابط جنسی حركت می كند و به غلط اسمش را آزادی می گذارد و به
اصطلاح در جهت «آزادی جنسی» گام برمی دارد، قرآن برعكس، آنچه تحت عنوان
حریمهای عفاف مطرح می كند و آنچه تحت عنوان مجازاتهای بی عفتی بیان می كند
و آنچه تحت عنوان مجازات لكه دار كردن زنهایی كه عفیفه اند و به دروغ متهم
می شوند بیان می كند و آنچه در باب ترغیب به ازدواج بیان می كند و بالأخره هرچه
در باب مسائل مربوط به عفاف گفته است، می خواهد بگوید اینها مسائل بسیار
بسیار جدی و «فرض» است و نمی شود اینها را كوچك شمرد، و یكی از بدبختیهای
دنیای امروز تحقیر كردن اصول عفاف و تقوای در امور جنسی است، كه درباره ی اینها
بحث می كنیم.
«
سورَةٌ اَنْزَلْناها» سوره ای است كه فرود آورده ایم و رعایت مقررات این سوره را
فرض و حتم كرده ایم، یعنی مهم می شماریم، كوچك نمی شماریم. «
وَ اَنْزَلْنا فیها ایاتٍ
بَیِّناتٍ» و ما در این سوره یك سلسله آیات بیّنه (آیات بزرگ روشن) فرستاده ایم.
ممكن است مقصود تمام آیات سوره باشد یا- آن طور كه علامه ی طباطبایی در تفسیر
المیزان می فرمایند- مقصود آن آیاتی است كه در وسط سوره آمده و درواقع آن
آیات ستون فقرات این سوره است. سایر آیات سوره راجع به آداب و اخلاق جنسی
است و آن آیات مربوط به اصول عقاید است، كه وجه تناسبش را بعد بیان می كنیم.
به هر حال قرآن می گوید ما این سوره را فرود آورده ایم و مقررات و محتوای این
سوره را كه در زمینه ی آداب و اخلاق جنسی است حتم شمرده ایم و یك سلسله آیات
بیّنه در آن فرود آورده ایم برای بیداری و آگاهی بشر، «
لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرونَ» باشد كه شما
یادآوری شوید، آگاهی پیدا كنید، از غفلت خارج گردید.
فرق است میان «تفكر» و «تذكر» . تفكر آنجایی است كه یك مسئله ای را كه
انسان بكلی نسبت به آن جاهل و نادان است و نمی داند، به انسان می آموزند. قرآن
در بسیاری از موارد، دم از تفكر می زند. تذكر در مسائلی است كه فطرت انسان خود
به خود صحت آن مسائل را درك می كند ولی باید یادآوری كرد و توجه داد. قرآن
مخصوصاً آداب و اخلاق جنسی را به عنوان «تذكر» بیان می كند، شاید یك علتش
احترام گزاردن به بشر است. می فرماید ما شما را به این مسائل متوجه می كنیم، یعنی
مسائلی است كه اگر خودتان هم بیندیشید می فهمید، ولی ما شما را متذكر و متوجه
می كنیم.
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 390