اَلزّانِیَةُ وَ اَلزّانِی فَاجْلِدُوا كُلَّ واحِدٍ مِنْهُما مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لا تَأْخُذْكُمْ بِهِما رَأْفَةٌ فِی دِینِ اَللّهِ إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ اَلْیَوْمِ اَلْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذابَهُما طائِفَةٌ مِنَ اَلْمُؤْمِنِینَ.

در این آیه سه مطلب بیان شده است:

اول این كه زنا كار، اعمّ از مرد و زن، باید مجازات شود و مجازاتش را هم قرآن تعیین كرده است: صد تازیانه. صد تازیانه باید به مرد زنا كار زده شود و همین طور صد تازیانه به زن زناكار.

مطلب دوم: به مؤمنین آگاهی می دهد كه در مورد این مجازات مبادا تحت تأثیر عواطفتان قرار بگیرید، مبادا دلتان به رحم بیاید و بگویید [با خوردن ] صد تازیانه دردش می آید پس یك مقدار از آن را اجرا نكنیم، كه اینجا جای رحم نیست.

می گوید مبادا در اینجا عواطفتان به هیجان بیاید و سبب شود كه عملاً تسامحی در اجرای این حد قائل شوید و به اصطلاح امروز یك وقت فكر نكنید این عمل «غیر انسانی» است؛ نه، «انسانی» است.

مطلب سوم: این مجازات را در خفا انجام ندهید، چون این مجازات برای این است كه دیگران عبرت بگیرند. حتماً یك جمعی از مؤمنین باید در موقع اجرای این مجازات حاضر و ناظر باشند و ببینند. مقصود این است كه وقتی این حكم اجرا می شود باید به گونه ای اجرا شود كه همه ی مردم آگاه شوند كه فلان مرد یا زن زنا كار این حد درباره اش اجرا شد، نه این كه مخفیانه اجرا شود، باید علنی اجرا شود.