فَلا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ لا أَوْلادُهُمْ إِنَّما یُرِیدُ اَللّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِها فِی اَلْحَیاةِ اَلدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 368
هُمْ كافِرونَ ای پیغمبر
[1] اموال و اولاد اینها تو را به شگفت نیاورد
[2]، اگر می بینی كه خدا
به اینها مال فراوان و اولاد فراوان داده است به شگفت در نیایی و نگویی اگر اینها
مردمان بدبختی هستند پس این همه خوشبختی (ثروت زیاد، فرزندان زیاد) چرا به
اینها رو آورده است؟ نه، ثروت و مال اسباب خوشبختی می شوند اما خوشبختی
نیستند یعنی در افراد فرق می كند، گاهی همان مال و اولاد وبال انسان و اسباب
بدبختی انسان می شوند. اینها كه به خدا و پیغمبر ایمان ندارند همین مال و همین
فرزندان سبب عذاب و رنج اینها در همین دنیا خواهد شد و خدا گاهی افرادی را به
عقوبت اعمال بدی كه كرده اند و به دلیل اینكه از نظر الهی ساقط شده اند و به دلیل
اینكه مستحق كرامت خدا نیستند مال و فرزند و اسباب و وسائل را برایشان زیاد
قرار می دهد تا بیشتر بدبخت و معذب بشوند.
[1]
. خطاب به پیغمبر اكرم است ولی در این جور خطابها بیشتر منظور دیگران هستند. حدیث است كه تعبیرات قرآن به «اِیّاكَ اَعْنی وَ اسْمَعی یا جارَةُ» نازل شده یعنی خطاب به پیغمبر است اما مردم! شما بفهمید، مقصود شما هستید كه بفهمید، خود پیغمبر اینها را می داند.
[2] . اعجاب یعنی به شگفت آوردن از سرور و خوشحالی؛ وقتی كه انسان چیزی را می بیند و از عظمت و بزرگی اش خوشحال می شود به طوری كه شگفت انگیز است.