گروهی از مسلمانهای صدر اسلام، مهاجرین اولین یا به تعبیر قرآن
«السّابِقونَ
الْاَوّلون» نامیده می شوند. مهاجرین اولین یعنی كسانی كه قبل از آنكه پیغمبر اكرم به
مدینه تشریف ببرند مسلمان شده بودند و آن وقتی كه بنا شد پیغمبر اكرم خانه و دیار
را، مكه را رها كنند و به مدینه بیایند، اینها همه چیز خود را یعنی زن و زندگی و مال
و ثروت و خویشاوندان و اقارب خویش را یكجا رها كردند و به دنبال ایده و عقیده
و ایمان خودشان رفتند. این یك مسئله ی شوخی نیست. فرض كنید برای ما چنین
چیزی پیش بیاید و بخواهیم برای ایمان خودمان كار بكنیم. خودمان را در نظر
بگیریم با كار و شغل و زن و بچه خود، با همین وضعی كه الان داریم، یكدفعه از
طرف رهبر دینی و ایمانی ما فرمان صادر می شود كه همه یكجا باید از اینجا حركت
كنیم برویم در یك مملكت دیگر یا در یك شهر دیگر، آنجا را مركز قرار بدهیم.
ناگهان باید شغل و زن و بچه و پدر و مادر و برادر و خواهر و خلاصه زندگی مان را
مجموعه آثار شهید مطهری . ج26، ص: 332
رها كنیم و راه بیفتیم. این از كمال خلوص و از نهایت ایمان حكایت می كند. قرآن
اینها را مهاجرین اولین می نامد. البته كلمه ی «مهاجرین اولین» در اینجا نیامده است.
در قرآن در آیه ی دیگری
«السّابِقونَ الْاَوّلون» آمده است.