در مورد وسائل خبر رسانی و به اصطلاح وسائل ارتباط جمعی یا به تعبیر فارسی امروزی رسانه های گروهی، آدم فكر می كند چه از این بهتر كه اینجا نشسته باشد و خبری را كه به آن علاقه مند است سر ساعت بشنود. می گویند ولی این را هم حساب بكنید كه همین خودش چقدر دلهره ها و اضطرابها و چقدر ناراحتیها برای بشر به وجود می آورد! بسیاری چیزهاست كه مصلحت بشر این است كه آن را نداند. به عنوان مثال در قدیم مردمی كه در شیراز بودند هیچ وقت اطلاع پیدا نمی كردند كه در قوچان سیلی آمده و چندین هزار نفر را بی خانمان و نابود كرده است. ولی حالا اطلاع پیدا می كنند و ناراحت می شوند. و هزاران حوادث ناراحت كننده ی دیگر كه در گوشه و كنار دنیا اتفاق می افتد. این است كه از نظر آسایش و با مقیاس آسایش این را مورد تردید قرار داده اند كه اینها ملاك پیشرفت و تكامل باشد. حالا ما به اینها كاری نداریم چون معتقدیم كه در نهایت امر تكامل است، با تكاملهای انسانی می شود بر اینها مسلط شد. بعداً به این موضوع خواهیم پرداخت. پس در مسئله ی روابط انسان با انسان یا نمی توان گفت پیشرفت و تكامل صورت گرفته است یا اگر هم صورت گرفته است بدون شك به آن نسبت كه ابزار و ساختمان و تشكیلات [اجتماعات بشری ] جلو رفته است، حسن رابطه ی انسان با انسان بهبود پیدا نكرده است.