یكی دیگر از شعارهای ما كه باز شعار اصول اسلامی است اذان است. اگر بدانید برای اذان در اسلام چقدر اهمیت قائل شده اند! حالا كار ما به جایی كشیده است كه هركسی كه برای خودش یك ذره به اصطلاح شخصیت قائل است مثل اینكه كسر شأنش می كند كه بایستد فریاد بكشد: اللّه اكبر اللّه اكبر در صورتی كه این كار افتخارِ بزرگ است. مگر نشنیده اید كه امیرالمؤمنین علی علیه السلام در زمان خلافتش، یعنی آن وقتی كه از نظر ظاهر هم شخص اول مملكت بود (از نظر باطن كه بعد از پیغمبر همیشه او شخص اول بوده) ، همان وقتی كه از نظر مقامات اجتماعی هم شخص اول مملكت خود بود خودش می رفت بالای مأذنه در مسجد كوفه، فریادش را بلند می كرد: اللّه اكبر اللّه اكبر. آن آخرین روزی كه آمد مسجد و لحظه ای بعد از آن، ضربت به فرق مباركش وارد شد قبلاً اذان گفته بود. در میان شعارهای اسلامی هیچ شعاری به اندازه ی اذان شعاریّت ندارد. اسلام یك دین گویا و ناطق است. همین طور كه تفاوت انسان را با حیوانهای دیگر در نطق گذاشته اند و انسان را می گویند حیوان ناطق، در مقابل حیوانهای صامت، اسلام یك دین ناطق است، همه ی شعارهایش هم شعارهای زباندار است، با انسان سخن می گوید.