در ضحی الاسلام، جلد 2، صفحه ی 123 می گوید: امویها به خاطر حدیث به جعل حدیث و استخدام جاعلین پرداختند، از آن جمله:

ان عثمان تصدق بثلثمأة بعیر باحلاسها و اقتابها فی جیش العسرة، فنزل رسول اللّه صلی الله علیه و آله من علی المنبر و هو یقول: ما علی عثمان ما عمل بعد هذه، ما علی عثمان ما عمل بعد هذه. رجوع شود به ضحی الاسلام از صفحه ی 123 تا صفحه ی 133 و به كتاب الموضوعات ابن الجوزی و به كتاب الباعث علی الخلاص من حوادث القصاص عراقی و تحذیر الخواص من اكاذیب القصاص سیوطی.

در صفحه ی 152 از جلد 2 ضحی الاسلام می گوید:

و كان ما لك یسمی الكوفةدار الضرب یعنی انها تصنع الاحادیث و تضعها كما یخرج دار الضرب الدراهم و الدنانیر و قال ابن شهاب: یخرج الحدیث من عندنا شبراً فیعود فی العراق ذراعاً.

و در همان صفحه و صفحه ی بعد علل شیوع وضع و همچنین توجه به رأی و قیاس را ذكر می كند.

ایضاً در فجرالاسلام از صفحه ی 208 تا 224 فصلی دارد و شرحی در وضع و جعل حدیث بحث می كند. ایضاً فجرالاسلام، صفحه ی 261 داستان مهلّب بن ابی صفرة كه علیه خوارج جعل حدیث می كرد.