1. صفحه ی 6: سؤال منطقی 2. به عقیده ی شبلی (ص 8) علت اصرار درباره ی كتابخانه ی اسكندریه این است كه خودشان از بین برده اند.

3. مؤسس این كتابخانه بت پرستان بودند نه مسیحیان.

4. ابوالفرج بن العبری (ص 14) 5. انكار گیبون نقل ابوالفرج را (ص 18) 6. عبداللطیف (ص 19) 7. مقریزی كه نقل كرده به صورت «و یذكر» نقل كرده است.

(ص 23) 8. عبارت حاجی خلیفه (ص 25) 9. كتاب عبداللطیف (ص 28) . عبداللطیف نیز با صیغه ی مجهول ذكر كرده است.

10. قرینه بر ضعف روایت عبداللطیف كه ارسطو در آنجا بوده (ص 29)11. مثل اینكه تنها ابوالفرج یهودی الاصل است كه آن را به صورت یك داستان نقل كرده است.

12. احتمال الحاق به كتاب ابوالفرج (ص 37) 13. در نسخه ی سریانی كه مفصل است نبوده و در نسخه ی عربی كه خلاصه است و معلوم نیست كه به قلم خود ابوالفرج است و یا دیگری، هست! ! و عمده این است كه مردی به نام پوكوك این خلاصه را نشر داده است كه به قول شبلی نعمان (ص 38) از اشخاصی [است ] كه در نشر چیزهایی بر ضد مسلمانان دست داشته است. پوكوك چنانكه در صفحه ی 15 آمده است پروفسور كالج آكسفورد بوده و نسخه ی عربی را به لاتینی ترجمه كرده است.

14. اینكه عبداللطیف و مقریزی گفته اند «قد یقال» معنی اش این است كه ما شهادت نمی دهیم و تصدیق نمی كنیم بلكه می گوییم چنین حرفی هم گفته شده است، پس ما اعتماد نمی كنیم.

15. این عبداللطیف طبیب بوده نه مورخ، كه یادداشتهایی نوشته است و شرح حالش در طبقات الاطباء ابن ابی اصیبعه آمده است (ص 39) . مثل این است كه بگوییم چون بوعلی سینا گفته اسكندر همان ذوالقرنین است پس قطعاً چنین است.

حاج خلیفه نیز مورخ نبوده، كتاب شناس و فهرست نگار بوده است.

16. نام مورخین عمومی اصیل (ص 42. . . ) 17. نام مورخین مصر (ص 43) 18. ابن ابی اصبعه در طبقات الاطباء و ابن الندیم در الفهرست شرح حال یحیی نحوی را نوشته و اسمی از این واقعه نبرده اند.

الفهرست ملاقات یحیی و عمرو را نوشته است و اسمی از این حادثه نبرده است. (ص 46) 19. مورخین مسیحی اسكندریه چرا ننوشته اند؟ (ص 47) 20. گواهی رنان بر اینكه كتابخانه قبلاً از بین رفته بوده است (ص 49)21. سزار نصف این كتابخانه را سوزانید. (ص 49) 22. اجازه خواستن كشیش توفینس از امپراطور برای انهدام و خالی بودن قفسه ها (ص 50) 23. كتابها از پوست بوده و به درد سوختن نمی خورده است.

(ص 53) (باید تحقیق شود كه پاپیروس چه بوده است. ) 24. عمرو نه كشت و نه اسیر گرفت، بلكه آنها را در ذمه قرار داد و با اهل ذمه چنین كاری نمی كنند. (ص 55) 25. اگر این داستان را به این شكل جعل كرده بودند كه لدی الورود این كار شد، در حدودی قابل قبول بود ولی جاعل ناشی بوده كه طوری نقل كرده كه بعد از مدتها كه قرارداد ذمه منعقد شده بوده است این كار صورت گرفته است.

26. از شخصی مثل عمرو با سابقه ی دوستی با یحیی نحوی بعید است. (ص 59) 27. اسامی حكمای تقریباً معاصر اسلام (ص 62) 28. آثار حكمایی كه در فاصله ی كتاب سوزی مسیحیان تا اسلام می زیسته اند باقی است ولی آثار حكمای قبلی نیست. این خود دلیل دیگری است بر مدعا. (ص 63) 29. اروپا قبلاً با اصرار می خواست تأیید كند، امروز از این عقیده منصرف می شود.

30. گوستاو لوبون می گوید: یك نوبت سزار مقارن میلاد مسیح و یك نوبت تئودور در دوره ی مسیحیت كتابخانه را آسیب زدند.

به قول شبلی نعمان شاید برخی بپندارند كه این كتابخانه را مسیحیان ایجاد كردند و مسلمین سوزانیدند، در صورتی كه این را بت پرستان ساختند و مسیحیان سوزانیدند.

31. اروپاییانی كه در این موضوع بحث كرده اند (ص 11- 12) 32. از سخن شبلی نعمان استفاده می شود كه مقریزی در خطط ضمن وقایع مفصل اسكندریه نامی از كتاب سوزی نبرده است، ولی ضمن بیان عمود السواری گفته: و یذكر ان هذا العمود من جملةاعمدة. . . (ص 23) حاجی خلیفه هم می گوید: حتی یروی انهم احرقوا. (ص 24) 33. تاریخ اتمام كتاب الافادة و الاعتبار عبداللطیف بغدادی سال 603 هجری است.