كشكول، جلد 1، صفحه ی 188 به «عرفی» نسبت می دهد: لایستقیم ایمان عبد حتی یستقیم قلبه و لایستقیم قلبه حتی یستقیم لسانه. یعنی زبان بر دل و دل بر ایمان تأثیر دارد؛ معكوسِ آن مطلبی كه معروف است كه ایمان بر دل و دل بر زبان تأثیر دارد. در حقیقت، این بیان، اصل تأثیر متقابل در روحیات [را] ذكر می كند. بعضی گمان می كردند كه در طبیعت، بعضی قوا فقط فاعله اند و بعضی فقط منفعله.

ولی دانشمندان ثابت كردند كه همه ی اجزاء طبیعت، هم فاعله اند و هم منفعله. همین طور است در امور روحی؛ ابتدا آدمی خیال می كند كه ایمان صد درصد نیرویی است قاهر بر روح و زبان صد درصد ابزاری است تحت تأثیر روح ولی حقیقت این طور نیست. اگر روح آشفته و بیمار باشد ایمان هم كج می شود، آمیخته به تعصب و قساوت می شود، همان طوری كه جنگها و خونریزیهایی كج ایمانی ها و تعصبها بپا كرده اند.

این حدیث می گوید در عمل باید تمرین كرد تا روح راست شود و به عبارت دیگر مدرسه ی عمل بهترین مدرسه ی اخلاق و تهذیب نفس است، خصوصاً اگر جنبه ی تمرین و ممارست مثبت یا منفی و ترك داشته باشد.