شرح ابن ابی الحدید چاپ بیروت، جلد 4، صفحه ی 472، در ذیل حكمت 252:

فرض اللّه الایمان. . . و ترك شرب الخمر تحصیناً للعقل:

و فی الحدیث المرفوع ان ملكاً ظالماً خیّر انساناً بین ان یجامع امه او یقتل نفساً مؤمنة او یشرب الخمر حتی یسكر، فرأی ان الخمر اهونها فشرب حتی سكر، فلما غلبه قام الی امه فوطئها وقام الی تلك النفس المؤمنة فقتلها. ثم قال علیه السلام: الخمر جماع الاثم، الخمرام المعاصی.

از اینجا معلوم می شود كه ریشه ی داستانی كه جلال الممالك به نظم آورده برخلاف تصور بعضی ها فرنگی نیست، حدیث است. منتها او می گوید شیطان چنین كرد. جلال الممالك می گوید: