بحثهای مقدماتی یكی این است: بشر كه دارای زندگی اجتماعی است و در اثر این زندگی اجتماعی تمدن و فرهنگ به وجود آورده است به یك حال باقی نمانده و درجا نزده است؛ همین طور كه در زندگی فردی از ضعف شروع می كند و به كمال می رسد، در زندگی اجتماعی هم شروعش از ضعف و از دوران توحش و بربریّت بوده است، بعد تدریجاً قدم به قدم به سوی كمال پیش رفته است. این سؤال مطرح است كه چرا این گونه است؟ چرا حیوانات مانند بشر نیستند كه آنها هم قدم به قدم جلو آمده باشند و یا چرا بشر مانند حیوانات نیست كه با یك زندگی اجتماعی در تمام طول تاریخ خودش باقی مانده باشد؟ می بینید تاریخ بشر را از نظر ابزارهای زندگی به دوره ی ماقبل حجر، دوره ی حجر، دوره ی آهن، دوره ی اتم و امثال اینها تقسیم می كنند ولی این دوره ها در زندگی حیوانات- حتی حیوانات اجتماعی نظیر زنبور عسل و مورچه و موریانه- وجود ندارد. دوره های زندگی بشر را از نظر روابط اقتصادی به دوره ی اشتراك اولیه، دوره ی فئودالیسم، دوره ی كاپیتالیسم، دوره ی بورژوازی و امثال اینها تقسیم می كنند. ولی حیوانات چنین دوره هایی ندارند؛ همان نظامی كه دارند همیشه هست. از نظر نظامات سیاسی، زندگی بشر شكلهای مختلف داشته است و هنوز دارد، انواع رژیمها، رژیمهای استبدادی، رژیمهای مشروطه ی سلطنتی، مشروطه ی غیر سلطنتی، جمهوری و. . . در زندگی حیوانات اجتماعی از اول تا آخر یك رژیم بیشتر وجود نداشته است. این سؤال مطرح است: این راز چیست و در كجاست كه بشر درجا نمی زند و حیوانات درجا می زنند؟