من خودم می دانم گروهی این افكار و این آرزوها را بیهوده و غیرعملی می دانند. به عقیده ی آنها سر و سامان دادن به سازمان روحانیت در این عصر و زمان چیزی شبیه زنده كردن مرده و لااقل نجات دادن یك بیمار محكوم به مرگ است. اما من درست در نقطه ی مقابل فكر می كنم، روحانیت را از لحاظ هسته ی اصلی زنده ترین دستگاهها می دانم. عقیده دارم فقط غُل و زنجیرهایی به دست و پای این موجود زنده و فعال بسته شده و باید او را از قیدها و زنجیرها آزاد كرد. همواره گفته و می گویم كه روحانیت ما درخت اصیل و با ارزش و زنده ی آفت زده است كه خودش را باید حفظ كرد و با آفاتش مبارزه نمود. نظریه ی افرادی كه آن را درخت خشك و پوسیده ای می دانند كه باید ریشه كن شود، صد در صد مردود و زیانبار می دانم. تز «اسلام منهای روحانیت» را همواره یك تز استعماری دانسته و می دانم. معتقدم هیچ چیز نمی تواند جانشین روحانیت ما بشود. حاملان فرهنگ اصیل و عمیق و ذی قیمت اسلامی تنها در میان این گروه یافت می شوند. آن تقواها، ایمانها، معنویتها، اخلاصها، و آن جوششها و جنبشها و فداكاریها كه رمز اصلی بقای ملت ماست تنها در این سرزمین مقدس سرمی زند. عقیده و امید به اصلاح روحانیت را از مطالعاتی كه درباره ی اسلام و معارف غنی آن دارم و از اطلاعاتی كه درباره ی شخصیتهای لایق این دستگاه دارم الهام گرفته ام.

بنابراین نه تنها اصلاح این دستگاه را واجب و لازم می شمارم و عملاً آن را مستبعد نمی دانم، بلكه كاملاً نزدیك و قریب الوقوع می دانم. اِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً. وَ نَریهُ قَریباً [1].

مجموعه آثار شهید مطهری . ج24، ص: 510

مجموعه آثار شهید مطهری . ج24، ص: 511

مجموعه آثار شهید مطهری . ج24، ص: 512

مجموعه آثار شهید مطهری . ج24، ص: 513

---