از نظر منطق دین، از نظراَلَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ ، از نظر منطق خبرهایی كه از طریق دین گرفته ایم نه از روی اصول ظاهر، می گوییم خیالمان از این جهت كه بشریت بكلی نیست و نابود بشود راحت است. هرچه در گذشته بوده است مقدمه ای بوده برای آنچه كه در آینده پیش می آید. ما آینده ای پیش رو داریم كه در آن به تعبیر اسلام عقلها كامل می شود. حدیث دارد كه خداوند (نمی گوید امام زمان) در آن دوره دست لطف خودش را بر سر بندگان می گذارد حَتّی كَمُلَتْ عُقولُهُمْ [1]و بشر عقل خودش را باز می یابد و دیگر این بی عقلی ها را خود به خود نمی كند. می فرماید: در آن دوره عمرها طولانی تر و بهداشت مردم كاملتر می شود، امنیت به طور كامل برقرار می گردد. تَصْطَلِحُ فی مُلْكِهِ السِّباعُ [2]درندگان با یكدیگر صلح می كنند (كاسیگین و جانسون [3]هم با هم صلح می كنند) . یخْرِجُ الْاَرْضُ اَفْلاذَ كَبِدِها [4].

زمین آنقدر منابع نیرو و ذخیره ها دارد كه الی ماشاء اللّه. تازه شما به كجای آن پی برده اید؟ ! می گویید چهار پنج میلیارد جمعیت زیاد است؟ نه، بیش از اینها می تواند در خود جا دهد. زمین حداكثر نیرویی را كه دارد، گنجهای مدفونی را كه دارد دراختیار بشر می گذارد. آسمان بركاتش را می بارد.

وقتی كه ما روی الهام مذهبی درباره ی این امور مطالعه می كنیم و دنیای به اصطلاح روشن امروز را می نگریم، می بینیم مَثَل ما در این دنیا نسبت به دنیایی كه دین به ما نوید می دهد كه در انتظار ماست (خواه كه ما شخصاً به آن دوره برسیم یا نرسیم) مَثَل مردمی است كه دارند از یك تونل عبور می كنند. تونل در ذات خودش تاریك است ولی چراغ مصنوعی در آن نصب كرده اند. تازه باید از این تونل بیرون بیایند.

وقتی كه بیرون آمدند، به یك فضای بسیار باز و بسیار روشن كه روشنی آن طبیعی است می رسند؛ عدالت به معنی واقعی برقرار است، امنیت به معنی واقعی برقرار است، آزادی به معنی واقعی برقرار است، توحید به حقیقت خودش طلوع می كند و ظاهر می شود و دنیا را روشن می كند. اِعْلَمُوا أَنَّ اَللّهَ یُحْیِ اَلْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها [5]. قرآن می گوید: بدانید كه خدا همین زمین مرده را در هنگام بهار زنده می كند. این آیه در احادیث ما این طور تفسیر شده است كه این مطلب اختصاص به زمین خاكی ندارد، زمینِ اجتماع بشر هم چنین است. اگر شما دیدید كه روزی فساد جهانگیر شد(ظَهَرَ اَلْفَسادُ فِی اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ بِما كَسَبَتْ أَیْدِی اَلنّاسِ) [6]، اگر تمام عالم مثل فصل زمستان مُرد، مأیوس نشوید، نگویید دنیا را زمستان گرفت، دیگر دوره ی بهار منقضی شد؛ خیر، بهاری خواهد آمد.

این، معنیاَلَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ ، ایمان به نهان و ایمان به مددهای غیبی و نهانی است، منتها مددها برای شخص به مقیاس شخصی، برای اجتماع كوچك به مقیاس اجتماعی و برای جهان بشریت به مقیاس جهانی است. حكومت واحد جهانی، سراسر عدالت، سراسر امنیت، سراسر بركت، سراسر رفاه، سراسر آسایش، سراسر خوبی و سراسر ترقی خواهد بود. در خاتمه ی عرایضم این جملات دعای افتتاح را كه شاید اكثر شما حفظ هستید می خوانم:

اَللّهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْكَ فی دَوْلَةٍ كَریمَةٍ، تُعِزُّ بِهَا الْاِسْلامَ وَ اَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ اَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ اِلی طاعَتِكَ وَ الْقادَةِ اِلی سَبیلِكَ وَ تَرْزُقُنا بِها كَرامَةَ الدُّنْیا وَ الْاخِرَةِ.

خدایا! تو را قسم می دهیم به حق صاحب امشب كه ما را اهل ایمان و جزء منتظرین واقعی فرج او قرار بده. دست ما را از دامان ولای اهل بیت و ایمان به حقانیت آنها كوتاه مفرما.

خدایا! ما را به حقایق دین مقدس اسلام آشنا كن، توفیق عمل و خلوص نیت به همه ی ما كرامت بفرما.

و صلّی اللّه علی محمّد و آل محمّد.

---