مولوی خودمان با اینكه در مثنوی تغزل ندارد و با زبان دیگری حرف می زند، ولی به این مطلب توجه دارد و می گوید مبادا تو حرفی را كه از عارف می شنوی به ظاهرش حمل كنی. تشبیه خوبی می كند، می گوید آنها مرغ حق اند. مثل اینكه در كلمه ی «مرغ حق» اشاره دارد به منطق الطیر عطار و داستان اینكه مرغان همه جمع شدند به رهبری هدهد (و هدهد رمز پیر مرشد است و مرغهای دیگر سالك) ، رفتند برای اینكه سیمرغ را به پادشاهی انتخاب كنند (كه داستانش را اگر بخواهم شرح كنم، یك وقت دیگر در جای خودش باید شرح كنم) . این است كه سالكان را تشبیه به مرغان می كنند كه حركت می كنند برای رفتن به خانه ی سیمرغ. مولوی می گوید:

با این تصریحات، ما چه می توانیم بگوییم؟

---