گوستاو لوبون در اواخر كتاب معروف خودش تمدن اسلام و عرب فصلی دارد راجع به اینكه چرا ملل مشرق زمین آن طور كه باید، از تمدن مغرب زمین استقبال نمی كنند. عللی ذكر می كند. علت اول اینكه خودشان كاملاً آماده نیستند. علت دوم اینكه زندگی ما با وضع زندگانی آنها تطبیق نمی كند. زندگی آنها یك زندگی ساده است، ما احتیاجات مصنوعی داریم. تمدن ما با وضع خود ما بیشتر تطبیق می كند تا با وضع آنها. آنها زندگی ساده ای دارند و زندگی ما بیشتر مصنوعی است. بعد می گوید: به نظر می رسد كه ما این را كتمان می كنیم. و سپس می گوید: این طرز رفتار ظالمانه ای است كه ملل مغرب نسبت به اینها روا داشته اند. آنوقت مطالبی ذكر می كند كه در آمریكا چه كردند، در اقیانوسیه چه كردند، در چین چه كردند، در هندچه كردند. مخصوصا داستان جنگهای معروف به جنگهای تریاك را نقل می كند كه انگلیسیها برای اینكه بر چینیها مسلط شوند آمدند تریاك را بر آدمها مسلط كنند و آنها را افیونی نمایند. دولت بیدار چین فهمید كه چه بلایی می خواهد به سرش بیاید، دفاع كرد. آنها جنگیدند و كشتند تا بالاخره به ضرب توپ و شلیك، تریاك را به میانشان آوردند. درست است كه انگلستان سالیانه پانزده میلیون لیره انگلیسی فایده می برد ولی طبق آمار هرسال ششصد هزار نفر به خاطر تریاك رهسپار عدم می شوند. بعد می گوید: وقتی كه انگلیسیها مبلّغین مسیحی را به میان چینیها فرستادند، آنها گفته بودند عجب! شما از یك طرف تریاك را به میان ما می آورید و ما را به دیار عدم می فرستید و از طرف دیگر مبلّغین را می فرستید كه به ما دستور ایمان و تقوا بدهند!