گفتم نظریه راسل بر ضد انسان دوستی است و برخلاف شعارهای خود اوست. این نظریه ریشه اخلاق را زیركانه زده است. بنا بر نظریه جناب راسل، اخلاق فقط در جایی می تواند اخلاق باشد كه انسان نگران عكس العمل سوء دیگران بر ضد منافع خودش باشد؛ یعنی بنا بر این نظریه یك آدم ضعیف اگر هوشیار باشد، عمل ضد اخلاقی انجام نمی دهد چون می بیند دیگران می آیند چند برابر، منافع او را پایمال می كنند. یك آدمی هم كه نیروی دیگران را مساوی با نیروی خودش می بیند عمل ضد اخلاقی انجام نمی دهد، چون می بیند همان اندازه كه او می تواند از دیگران ببرد دیگران می توانند از او ببرند. بعد به جناب راسل می گوییم: اخلاق در درجه اول آن است كه بتواند اقویا را كنترل كند. بنا بر این نظریه، ظلم اقویا ضد اخلاقی نیست (ایراد بزرگ بر راسل همین است) و آنچه نیكسون در ویتنام یا خاورمیانه انجام می دهد ضد اخلاق نیست، چون همه حسابهایش را كرده، می داند كه زورش خیلی زیاد است و هرچه بخواهد ببرد و بدزدد، نیرویی كه بتواند منافع او را پایمال كند وجود ندارد. وقتی كه اخلاق عبارت شد از منفعت جویی هوشیارانه، این منفعت جویی هوشیارانه برای ضعیف و برای كسی كه نیرویش با دیگران متساوی است یك جور است، ولی برای قوی جور دیگری است. قوی اگر مطمئن شد كه ضعیف نمی تواند عكس العملی علیه او انجام بدهد، هر ظلمی كه بكند عملش اخلاقی است و ضد اخلاقی نیست، چون یك منفعت جویی هوشیارانه و حساب شده است. بنابراین اینكه اسرائیل هواپیمای لیبی را می اندازد، اگر به نیروی خودش و نیروی آمریكا صددرصد اطمینان داشته باشد و بداند كه طرف ضعیف است و نمی تواند تلافی كند، از نظر جناب راسل كار ضد اخلاقی انجام نداده. پس جناب راسل! این شعارهای انسان دوستی تو كه در خیابانها راه می افتی و علیه جنگ ویتنام و غیره شعار می دهی برای چیست؟ او زور دارد و آن كار را به حكم زورش و به حكم هوشش و به حكم دركش كه می داند عكس العملی ندارد انجام می دهد. تو خودت آن را تجویز كردی. و صلّی اللّه علی محمّد و آله الطاهرین.