چهارم این كه كار، معلم و آموزنده است. آدمی علم خود را از عمل به دست آورده است. آدمی هرچه بیشتر كار و عمل كند، بر معلومات و اطلاعات و تجربیاتش افزوده می گردد [1]. كار به عقل قوّت و انتظام می بخشد. در اثر كارهای مقرون به تجسس و كاوش است كه عقل آدمی به نظام اسباب و مسبّبات و علت و معلول جهان پی می برد و هر چیزی را از راه علتش جستجو می كند. به عبارت دیگر كار، انسان را به سنن خطیر عالم مؤمن می كند و هرج و مرج فكری [را] و این كه هیچ چیز شرط هیچ چیز نیست از انسان می گیرد.

---