ولی عرض كردیم یك قاعده ای است در محاورات عرفی كه اگر مطلق و مقیدی داشته باشیم یعنی یك دستور را در یك جا مطلق ذكر كرده باشد و در جای دیگر مقید، از نظر دستور عرفی در علم «اصول» می گویند مطلق را باید حمل بر مقید كرد.

این آیات به صورت مطلق است، آیات دیگری داریم كه آن آیات به صورت مقید ذكر می كند یعنی این جور می گوید: ای مسلمانان! با این كافران بجنگید به دلیل اینكه این كافران به شما تجاوز می كنند. چون اینها با شما در حال جنگ هستند، پس شما حتماً با اینها بجنگید. پس معلوم می شود آنجا هم كه می گوید: أَیُّهَا اَلنَّبِیُّ جاهِدِ اَلْكُفّارَ وَ اَلْمُنافِقِینَ *یعنی این كفار و منافقین كه با شما در حال جنگ هستند، اگر شما نجنگید آنها با شما می جنگند، پس با آنها بجنگید.