مطلب دیگر اینكه واجبات بر دو قسم است: تعبدی و توصلی.

واجب تعبدی یعنی آن كه در انجامش قصد قربت شرط است، یعنی اگر انسان به قصد تقرب به خداوند، بدون هیچ غرض دنیوی و مادی انجام دهد صحیح است و اگر نه صحیح نیست، مانند نماز و روزه.

اما واجب توصلی یعنی آن كه فرضاً به قصد تقرب به خداوند هم انجام نیابد تكلیف ساقط می شود، مثل اطاعت پدر و یا مادر، یا انجام تعهدات اجتماعی از قبیل اینكه انسان متعهد می شود كه فلان كار را در مقابل فلان اجرت انجام دهد، كه باید انجام دهد، بلكه مطلق وفای به وعده و عهد این طور است.