در اخلاق نیز مانند سیاست باید اصول آزادی و دموكراسی حكمفرما باشد؛ مطلب صحیح و درستی است؛ یعنی انسان باید با غرایز و تمایلات خود مانند یك حكومت عادل و دموكرات با توده ی مردم رفتار كند.

ولی عده ای آنجا كه پای مسائل اخلاقی در میان می آید یا آنجا كه انسان در مقابل خودش قرار گرفته و باید درباره ی رفتار خودش با خودش قضاوت كند، عمداً یا سهواً دموكراسی را با خودسری و هرج و مرج و بی بندوباری اشتباه می كنند. اسلام درباره ی اخلاق جنسی همان را می گوید كه جهان امروز درباره ی اخلاق سیاسی و اخلاق اقتصادی پذیرفته است.

اخلاق سیاسی به غریزه ی قدرت و برتری طلبی مربوط است و اخلاق اقتصادی به حس افزون طلبی، همچنانكه اخلاق جنسی مربوط است به غریزه ی جنسی. از نظر لزوم آزادی از یك طرف و لزوم انضباط شدید از طرف دیگر، هیچ تفاوتی میان این سه بخش اخلاق نیست. معلوم نیست چرا طرفداران اخلاق نوین جنسی این گشاده دستی ها را تنها درباره ی اخلاق جنسی جایز می شمارند؟ !