یك پرسش دیگر باقی است و آن اینكه اگر از نظر اخلاقی اسلامی استعدادهای طبیعی نباید نابود شود، پس تعبیر به «نفس كشتن» یا «میراندن نفس» كه احیاناً در تعبیرات دینی و بیشتر در تعبیرات معلمین اخلاق اسلامی و بالأخص در تعبیرات عارف مشربان اسلامی آمده است چه معنی و چه مفهومی دارد؟ پاسخ این پرسش از آنچه قبلاً گفتیم روشن شد. اسلام نمی گوید طبیعت نفسانی و استعدادهای فطری طبیعی را باید نابود ساخت، اسلام می گوید «نفس امّاره» را باید نابود كرد. همچنانكه گفتیم نفس امّاره نماینده ی اختلال و بهم خوردگی و نوعی طغیان و سركشی است كه در ضمیر انسان به علل خاصی رخ می دهد. كشتن نفس امّاره معنی خاموش كردن و فرونشاندن فتنه و طغیان را در زمینه ی قوا و استعدادهای نفسانی می دهد. فرق استمیان خاموش كردن فتنه و نابود كردن قوایی كه سبب فتنه می گردند. خاموش كردن فتنه، چه در فتنه های اجتماعی و چه در فتنه های روانی، مستلزم نابود كردن افراد و قوایی كه سبب آشوب و فتنه شده اند نیست، بلكه مستلزم این است كه عواملی كه آن افراد و قوا را وادار به فتنه كرده است از بین برده شود. بعداً خواهیم گفت كه این نوع میراندن گاهی به اشباع و ارضاء نفس حاصل می شود و گاهی به مخالفت با آن.

این نكته باید اضافه شود كه در تعبیرات دینی، ما هرگز كلمه ای كه به معنی «نفس كشتن» باشد پیدا نمی كنیم؛ تعبیراتی كه هست- كه البته از دو سه مورد تجاوز نمی كند- به صورت «میراندن نفس» است.